Көкірек толған қайғы кісінің өзіне де билетпейді, бойды шымырлатып, буынды құртып, я көзден жас болып ағады, я тілден сөз болып ағады. Қазақтар: «Ә, құдай, жас баладай қайғысыз қыла гөр!» деп тілек тілегенін өзім көрдім. Онысы - жас баладан гөрі өзі есті кісі болып, ескермес нәрсесі жоқсып, қайғылы кісі болғансығаны. Қайғысы не десең, мақалдарынан танырсың: әуелі - «Түстік өмірің болса, күндік мал жи», «Өзіңде жоқ болса, әкең де жат», «Мал - адамның бауыр еті», «Малдының беті - жарық, малсыздың беті - шарық», «Ер азығы мен бөрі азығы жолда», «Ердің малы елде, еріккенде қолда», «Берген перде бұзар», «Алаған қолым - береген», «Мал тапқан ердің жазығы жоқ», «Байдан үмітсіз - құдайдан үмітсіз», «Қарның ашса, қаралы үйге шап», «Қайраны жоқ көлден без, қайыры жоқ елден без» деген осындай сөздері көп, есепсіз толып жатыр.
Бұл мақалдардан не шықты? Мағлұм болды: қазақ тыныштық үшін, ғылым үшін, білім үшін, әділет үшін қам жемейді екен, мал үшін қам жейді екен, бірақ ол малды қалайша табуды білмейді екен, бар білгені малдыларды алдап алмақ яки мақтап алмақ екен, бермесе оныменен жауласпақ екен. Малды болса, әкесін жаулауды да ұят көрмейді екен. Әйтеуір ұрлық, қулық-сұмдық, тіленшілік, соған ұқсаған қылықтың қайсысын болса да қылып жүріп, мал тапса, жазалы демесек керек екен.
Бұлардың жас баланың ақылынан несі артық? Бірақ, жас бала қызыл ошақтан қорқушы еді, бұлар тозақтан да қорықпайды екен. Жас бала ұялса, жерге ене жаздаушы еді, бұлар неден болса да ұялмайды екен. Сол ма артылғаны? Қолымыздағыны үлестіріп талатпасақ, біз де өзіндей болмасақ, безеді екен. Іздеген еліміз сол ма?
1891
Он не бил его груди, полный грусти, он искры и разрушает включение и потоки моложе, чем потоки. Казахис: «А, Бог, маленький ребенок, сделать печаль!» Я видел, что он был желанием. Это грустный человек, у которого нет человека, который слышен маленьким ребенком, и у него был трагический человек. Пока тебя горе, вы сначала: «Если у вас есть жизненная жизнь», «если у вас нет ежедневного скота», «покинуть своего отца», «Лицо животного светло, лицо скота», « «Мужская еда и отсутствие недостатка еды», «руки в стране», «Я дал значок», «принудительно у меня нет простой», «делегированный человек - безнадежный бог - без богов «Боль в доме», «Без колебаний нет треленей, больше не чем без озера, не более длинного, чем страна без страны».
Что случилось с этих пословиц? Казахстан был для мира, для науки, воспитывать за образование, для правосудия, чтобы быть оправданным, но он не знает, как найти животных, но он сможет хвалить животных. Если они скот, они не встряхивают обход своего отца. Как-то, как будто вольца, веселый, город, который, кажется, как, нам нужно наказать.
Что больше, чем ума молодой ребенка? Тем не менее, молодой мальчик боялся красной дыры, они не боятся ада. Если маленький ребенок стыдно, он писал на землю, что не стыдно. То же самое рост? Мы даже не проанализировали, чтобы распространять нашими лучшими, мы их не делаем. Наша страна поиска это?
1891.