Текст песни Абай Кунанбаев - Слова Назидания 01
Просмотров
919
0 чел. считают текст песни верным
4 чел. считают текст песни неверным
Для вашего ознакомления предоставлен текст песни Абай Кунанбаев - Слова Назидания 01, а еще перевод песни с видео или клипом. Также вы можете прослушать песню онлайн
Бұл жасқа келгенше жақсы өткіздік пе, жаман өткіздік пе, әйтеуір бірталай өмірімізді өткіздік: алыстық, жұлыстық, айтыстық, тартыстық - әурешілікті көре-көре келдік. Енді жер ортасы жасқа келдік: қажыдық, жалықтық; қылып жүрген ісіміздің баянсызын, байлаусызын көрдік, бәрі қоршылық екенін білдік. Ал, енді қалған өмірімізді қайтіп, не қылып өткіземіз? Соны таба алмай өзім де қайранмын.
Ел бағу? Жоқ, елге бағым жоқ. Бағусыз дертке ұшырайын деген кісі бақпаса, не албыртқан, көңілі басылмаған жастар бағамын демесе, бізді құдай сақтасын!
Мал бағу? Жоқ, баға алмаймын. Балалар өздеріне керегінше өздері бағар. Енді қартайғанда қызығын өзің түгел көре алмайтұғын, ұры, залым, тілемсектердің азығын бағып беремін деп, қалған аз ғана өмірімді қор қылар жайым жоқ.
Ғылым бағу? Жоқ, ғылым бағарға да ғылым сөзін сөйлесер адам жоқ. Білгеніңді кімге үйретерсің, білмегеніңді кімнен сұрарсың? Елсіз-күнсізде кездемені жайып салып, қолына кезін алып отырғанның не пайдасы бар? Мұңдасып шер тарқатысар кісі болмаған соң, ғылым өзі - бір тез қартайтатұғын күйік.
Софылық қылып, дін бағу? Жоқ, ол да болмайды, оған да тыныштық керек. Не көңілде, не көрген күніңде бір тыныштық жоқ, осы елге, осы жерде не қылған софылық?
Балаларды бағу? Жоқ, баға алмаймын. Бағар едім, қалайша бағудың мәнісін де білмеймін, не болсын деп бағам, қай елге қосайын, қай харекетке қосайын? Балаларымның өзіне ілгері өмірінің, білімінің пайдасын тыныштықпенен керерлік орын тапқаным жоқ, қайда бар, не қыл дерімді біле алмай отырмын, не бол деп бағам? Оны да ермек қыла алмадым.
Ақыры ойладым: осы ойыма келген нәрселерді қағазға жаза берейін, ақ қағаз бен қара сияны ермек қылайын, кімде-кім ішінен керекті сөз тапса, жазып алсын, я оқысын, керегі жоқ десе, өз сөзім өзімдікі дедім де, ақыры осыған байладым, енді мұнан басқа ешбір жұмысым жоқ.
1890
Ел бағу? Жоқ, елге бағым жоқ. Бағусыз дертке ұшырайын деген кісі бақпаса, не албыртқан, көңілі басылмаған жастар бағамын демесе, бізді құдай сақтасын!
Мал бағу? Жоқ, баға алмаймын. Балалар өздеріне керегінше өздері бағар. Енді қартайғанда қызығын өзің түгел көре алмайтұғын, ұры, залым, тілемсектердің азығын бағып беремін деп, қалған аз ғана өмірімді қор қылар жайым жоқ.
Ғылым бағу? Жоқ, ғылым бағарға да ғылым сөзін сөйлесер адам жоқ. Білгеніңді кімге үйретерсің, білмегеніңді кімнен сұрарсың? Елсіз-күнсізде кездемені жайып салып, қолына кезін алып отырғанның не пайдасы бар? Мұңдасып шер тарқатысар кісі болмаған соң, ғылым өзі - бір тез қартайтатұғын күйік.
Софылық қылып, дін бағу? Жоқ, ол да болмайды, оған да тыныштық керек. Не көңілде, не көрген күніңде бір тыныштық жоқ, осы елге, осы жерде не қылған софылық?
Балаларды бағу? Жоқ, баға алмаймын. Бағар едім, қалайша бағудың мәнісін де білмеймін, не болсын деп бағам, қай елге қосайын, қай харекетке қосайын? Балаларымның өзіне ілгері өмірінің, білімінің пайдасын тыныштықпенен керерлік орын тапқаным жоқ, қайда бар, не қыл дерімді біле алмай отырмын, не бол деп бағам? Оны да ермек қыла алмадым.
Ақыры ойладым: осы ойыма келген нәрселерді қағазға жаза берейін, ақ қағаз бен қара сияны ермек қылайын, кімде-кім ішінен керекті сөз тапса, жазып алсын, я оқысын, керегі жоқ десе, өз сөзім өзімдікі дедім де, ақыры осыған байладым, енді мұнан басқа ешбір жұмысым жоқ.
1890
До того, как мы стали старше, у нас было хорошее, плохое время, но у нас было много жизни: странность, пьянство, ссора, ссора. Сейчас мы находимся в среднем возрасте: паломничество, скука; Мы видели последствия того, что мы делали; Ну, что мы будем делать с остальной частью жизни? Я удивлен, обнаружив это.
Пасти страну? Нет, у меня нет страны. Боже, храни нас, независимо от того, находимся ли мы под видом больного или не поддерживаем молодого, разочарованного юношу.
Выпас? Нет не могу Дети руководствуются собственными потребностями. Теперь, когда я старею, я не могу тратить всю свою жизнь, мне не нужно тратить свою маленькую жизнь, пытаясь накормить воров, жуликов и охотников.
Научное образование? Нет, никто не может говорить на науке. Кого ты учишь тому, что знаешь, кого ты спрашиваешь, чего не знаешь? Какая польза от подбрасывания и вязания ткани? В конце концов, сама наука - это быстрый старомодный ожог.
Стать изощренным и религиозным? Нет, он не хочет, и ему нужен мир. Что у вас нет душевного спокойствия или веселья в день или что вы видите здесь?
Пастушьи дети Нет не могу Буду признателен, я не знаю сущности пастырства, какую страну, в какую страну мне добавить? Я не чувствую необходимости спокойно пользоваться благами жизни и образования моих детей, где это, что это, как я могу знать, что делать? Я тоже не мог ее развлечь.
Я подумал про себя: я напишу то, что я придумал, на бумаге, напишу белыми и черными чернилами, запишу любое слово, которое смогу, напишу слово или сам прочитаю его, если оно мне не понадобится, скажу свое, и, наконец, я его связал. У меня нет работы
1890
Пасти страну? Нет, у меня нет страны. Боже, храни нас, независимо от того, находимся ли мы под видом больного или не поддерживаем молодого, разочарованного юношу.
Выпас? Нет не могу Дети руководствуются собственными потребностями. Теперь, когда я старею, я не могу тратить всю свою жизнь, мне не нужно тратить свою маленькую жизнь, пытаясь накормить воров, жуликов и охотников.
Научное образование? Нет, никто не может говорить на науке. Кого ты учишь тому, что знаешь, кого ты спрашиваешь, чего не знаешь? Какая польза от подбрасывания и вязания ткани? В конце концов, сама наука - это быстрый старомодный ожог.
Стать изощренным и религиозным? Нет, он не хочет, и ему нужен мир. Что у вас нет душевного спокойствия или веселья в день или что вы видите здесь?
Пастушьи дети Нет не могу Буду признателен, я не знаю сущности пастырства, какую страну, в какую страну мне добавить? Я не чувствую необходимости спокойно пользоваться благами жизни и образования моих детей, где это, что это, как я могу знать, что делать? Я тоже не мог ее развлечь.
Я подумал про себя: я напишу то, что я придумал, на бумаге, напишу белыми и черными чернилами, запишу любое слово, которое смогу, напишу слово или сам прочитаю его, если оно мне не понадобится, скажу свое, и, наконец, я его связал. У меня нет работы
1890