А чаму я хаваюся у гэтых вачах?
И блукаю па их, як па доугих начах.
Што прысниць дазваляе няздейсную мару
И усмешку, што Вам сення вельми да твару.
Вашы словы абапал маей цишыни,
Запрашаюць мяне пад свае прамяни,
Забираюць у пота апошни спакой.
Я николи ранней вас не бачыу такой.
Мне здаецца, што «я» ужо болей не я,
Ад здзиулення и дыхаць не ведаю як.
Без прастою у часе канчаецца дзень,
Разлятаюцца сумныя рэштки надзей.
And why am I hiding in those eyes?
And I wander on them, as on long nights.
What to dream allows an unfulfilled dream
And a smile that is very close to your face today.
Your words on either side of my silence,
Invite me under their rays,
Take away in sweat the last rest.
I've never seen you like this before.
It seems to me that the "I" is no longer me,
From amazement and breathing I do not know how.
Without idle time the day ends,
The sad remnants of hopes fly away.