Текст песни Нельга забыць - ХХ век...
Просмотров
25
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
Для вашего ознакомления предоставлен текст песни Нельга забыць - ХХ век..., а еще перевод песни с видео или клипом. Также вы можете прослушать песню онлайн
Дваццаты век, цень верталёта
Ляціць над гмахамі дамоў.
На ярасна-высокай ноце
Трапеча праца гарадоў.
Бяжыць над залатым бетонам,
Над эстакадамі ў сусвет,
Над трызненнем людзей шалёным
Трывожнае святло ракет.
I горад ад неона сіні,
Дзе век прыстанак свой знайшоў,
Трымае ў вуліцах жанчыну
З дзiцячай, спуджанай душой.
Ў адвечнай празе чалавека
Яе душа, яе рука
Шукае месца ў гэтым веку
I ўсё не можа адшукаць.
То ў шыльдах Суцiна, то ў Хласка,
То ў Бацiчэлi, то ў Манэ,
Ў канкрэтнай музыцы, ў Пiкаса,
Ў хлуснi, ў каханнi i ў вiне,
Ў карэктным мужы i ў кватэры,
Ў калекцыi старых карцiн,
Ва ўсмешлiвых старых хiмерах...
Цi новых? - Знае Бог адзiн.
Мана - ад прагi ўстаткавання,
Мана - ад снегу за акном.
Няма святла, няма кахання.
Халодны свет. Халодны дом.
Не ведае, што век дваццаты
Ў святле, што бачыць ясны зрок,
У лiтасцi, ў ламаннi кратаў,
Ў паўстаннi полымя на змрок.
Мне скажуць: моцным без патрэбы
Трымаць над прорваю такiх.
А я ўяўляю зоры ў небе
I вочы, што жывуць без iх.
I нават больш яе кахаю.
Няўтульная душой да дна,
Зусiм малая, трапяткая,
Яна адна ў мяне. Адна.
Ляціць над гмахамі дамоў.
На ярасна-высокай ноце
Трапеча праца гарадоў.
Бяжыць над залатым бетонам,
Над эстакадамі ў сусвет,
Над трызненнем людзей шалёным
Трывожнае святло ракет.
I горад ад неона сіні,
Дзе век прыстанак свой знайшоў,
Трымае ў вуліцах жанчыну
З дзiцячай, спуджанай душой.
Ў адвечнай празе чалавека
Яе душа, яе рука
Шукае месца ў гэтым веку
I ўсё не можа адшукаць.
То ў шыльдах Суцiна, то ў Хласка,
То ў Бацiчэлi, то ў Манэ,
Ў канкрэтнай музыцы, ў Пiкаса,
Ў хлуснi, ў каханнi i ў вiне,
Ў карэктным мужы i ў кватэры,
Ў калекцыi старых карцiн,
Ва ўсмешлiвых старых хiмерах...
Цi новых? - Знае Бог адзiн.
Мана - ад прагi ўстаткавання,
Мана - ад снегу за акном.
Няма святла, няма кахання.
Халодны свет. Халодны дом.
Не ведае, што век дваццаты
Ў святле, што бачыць ясны зрок,
У лiтасцi, ў ламаннi кратаў,
Ў паўстаннi полымя на змрок.
Мне скажуць: моцным без патрэбы
Трымаць над прорваю такiх.
А я ўяўляю зоры ў небе
I вочы, што жывуць без iх.
I нават больш яе кахаю.
Няўтульная душой да дна,
Зусiм малая, трапяткая,
Яна адна ў мяне. Адна.
Двадцатый век, тень вертолета
Летит над домами.
На высокой ноте
Похоть к работе городов.
Проходит через золотой бетон,
Над накладными расходами во вселенную,
Из -за заблуждений людей злится
Тревожный свет ракет.
И город из неонового синего,
Где обнаружился возраст его префикса,
Держится на улицах женщины
С ребенком ребенка.
В вечной Праге человека
Ее душа, ее рука
Ищу место в этом возрасте
И все не может найти.
Затем в знаках льна, затем в Chlass,
Затем в боях, затем в Моне,
В конкретной музыке, в Пикасе,
В лжи, в любви и в вине,
В правильном муже и в квартире,
В коллекции старых картин,
В улыбающихся старых химерах ...
Или новые? - Бог знает один.
Мана - от предсказания,
Мана - от снега за окном.
Нет света, нет любви.
Холодный мир. Холодный дом.
Не знаю, в каком возрасте двадцатый
В свете, который видит ясное зрение,
По милости, в Грате,
В восстании пламени на мраке.
Я скажу мне: сильный ненужный
Держите пропасть.
И я представляю, рассвет в небе
И глаза, которые живут без них.
И я люблю ее еще больше.
Неудобная душа на дно,
Насадка маленькая, предположим,
Она одна во мне. Один.
Летит над домами.
На высокой ноте
Похоть к работе городов.
Проходит через золотой бетон,
Над накладными расходами во вселенную,
Из -за заблуждений людей злится
Тревожный свет ракет.
И город из неонового синего,
Где обнаружился возраст его префикса,
Держится на улицах женщины
С ребенком ребенка.
В вечной Праге человека
Ее душа, ее рука
Ищу место в этом возрасте
И все не может найти.
Затем в знаках льна, затем в Chlass,
Затем в боях, затем в Моне,
В конкретной музыке, в Пикасе,
В лжи, в любви и в вине,
В правильном муже и в квартире,
В коллекции старых картин,
В улыбающихся старых химерах ...
Или новые? - Бог знает один.
Мана - от предсказания,
Мана - от снега за окном.
Нет света, нет любви.
Холодный мир. Холодный дом.
Не знаю, в каком возрасте двадцатый
В свете, который видит ясное зрение,
По милости, в Грате,
В восстании пламени на мраке.
Я скажу мне: сильный ненужный
Держите пропасть.
И я представляю, рассвет в небе
И глаза, которые живут без них.
И я люблю ее еще больше.
Неудобная душа на дно,
Насадка маленькая, предположим,
Она одна во мне. Один.