Радасць жаўранкам звоніць над хмарамі,
хай не згледжу яе, не збяру…
Дні насталі важкІя, цяжарныя,
зной
спрабуе
расці
Беларусь.
Зноў спрабуе,
і з думкамі нашымі,
з дзіўнай кволаю музыкай слоў…
Слоў,
што кпілі з іх ворагі, страшылі,
што ледзь ветрам іх не змяло.
Наша ж мова –
цудоўная, спеўная,
ўмее спелым калоссем шумець,
галасіць навальніцай улеўнаю,
вераснёваю меддзю звінець.
Мова наша –
выкутая з золата –
не йржавее,
блішчыць,
зіхаціць.
Гэта мова паэтаў і волатаў,
скарб, які нас трымаў у жыцці.
Каб не мова,
даўно б мы растаялі,
разышліся б імглой між чужых,
збеглі ў вырай гусінаю стаяю…
Але з мовай –
і мы будзем жыць.
Будзем жыць!
Днямі яснымі, новымі,
пойдзем, пойдзем з табою ў гару,
наша жытняя
і васільковая,
несмяротная Беларусь.
lark joy rings above the clouds,
yes its not zglezhu not gather ...
Days come heavy, pregnant,
heat
trying to
grow
Belarus.
Again tries
and with our thoughts,
with amazing fragile music of words ...
said,
that mocked by their enemies, intimidated,
that just wind them safely.
Our same language -
beautiful singing,
can mature ears of noise,
cry storm ulevnayu,
September copper ring.
Our language -
vykutaya of gold -
NOT yrzhavee,
glitters,
sparkles.
It is the language of poets and giants,
a treasure that we have had in life.
Not to language,
we would long ago have vanished,
mist dispersed among strangers,
They fled to warmer climes goose standing ...
But with the language -
and we will live.
We will live!
The other day, clear, new,
let's go, let's go with you to the mountain,
our rye
and Vasilkova,
Belarus is immortal.