Sorkat kohti kattoa!
Sorkat kohti kattoa!
Viimeistä mailia taitan
Ilman päätä ja häntää!
Vailla ääntä vaikeroidaan!
Vailla ääntä vaikeroidaan!
Kuoleman kehdossa kahdeksan päätä
Rintaasi puree ja ruumiisi raiskaa
Joukkohautojen henget vaikeroi
Kun peto siittää nuorta neitsyyttä
Tämä virta meidät ristiinnaulitsee
Vuodamme kuiviin ja kärsimme
Viimeiset metrit ryömimme
Vailla loppua unohdamme
Selkärangasta teet jalkapuun
Sinä istut sylkisateessa
Luusi irti kivittävät
Ne jotka halveksivat
Kuoleman kehdossa kahdeksan päätä
Rintaasi puree ja ruumiisi raiskaa
Vitsauksen vankkurit ajaa takaa
Ne jotka halveksivat
Luojamies jälkeenjääneenä itsensä makaa
Kuoleman kehdossa kahdeksan päätä
Rintaasi puree ja ruumiisi raiskaa
Yksin ja tiukasti kiinni ruumiissa
Josta joskus tuli kylmä
Pelko paremmasta
Sai arvet märkimään
Leikkaan kurkun jotta muistan tuskani
Ei parane milloinkaan ottaa aikaa tosissaan
En jaksa vuotaa enää verta
En tulehdusta taltuttaa
En miettiä miksi, milloinka ja minkä vuoksi
En tahdo enää mieltäni satuttaa
Sorkat kohti kattoa!
Vailla ääntä vaikeroidaan!
Viimeiset metrit ryömimme
Vailla loppua unohdamme
Selkärangasta teet jalkapuun
Sinä istut sylkisateessa
Luojamies jälkeenjääneenä itsensä makaa.
Пальцы обращены к крыше!
Пальцы обращены к крыше!
У меня последняя миля
Без головы и хвоста!
Тишина без звука!
Тишина без звука!
В колыбели смерти восемь голов
Твоя грудь кусает, а твое тело насилует
Духи братских могил стонут
Когда зверь порождает юную девственницу
Этот поток распинает нас
Мы высыхаем и страдаем
Мы проползли последние метры
В остальном мы забываем
Из позвоночника ты делаешь ногу
Ты сидишь под дождем
Ваши кости забиты камнями
Те, кто презирает
В колыбели смерти восемь голов
Твоя грудь кусает, а твое тело насилует
Погоня за Плетью
Те, кто презирает
Создатель, отсталый, лежит
В колыбели смерти восемь голов
Твоя грудь кусает, а твое тело насилует
Один и крепко привязан к телу
Иногда становилось холодно
Боязнь лучшего
Сделал галочку шрамы
Я перерезал себе горло, чтобы вспомнить мою боль
Никогда не становится лучше относиться ко времени серьезно
Я не могу больше кровоточить
Я не прекращаю воспаление
Я не думаю, почему, когда или почему
Я не хочу больше ранить мой разум
Пальцы обращены к крыше!
Тишина без звука!
Мы проползли последние метры
В остальном мы забываем
Из позвоночника ты делаешь ногу
Ты сидишь под дождем
Создатель, отсталый, лежит.