Օդում կարծես վտանգ է սև,
Վտանգ անտես ու լուռ,
Եվ ես փախչում եմ, բայց արդեն իզուր,
Կյանքին այս հյուր, կյանքին այս զոհ
Եվ ով ու երբ ասեց,
Որ գտնելու համար պիտի կորցնես:
Երկնքի եւ երկրի սահմանին
Ես նորից կարթնանամ
ԿՐԿՆԵՐԳ
Որ էլ չընկնեմ հորձանուտը դավերի,
Որ ազատվեմ ճանկերից իմ անցյալի,
Դեմ առ դեմ տարերքին կկանգնեմ,
Որ կրկին վերածնվեմ:
Մազից կախված մի երազանք, ուժով մի քմահաճ,
Դարձավ մոխիր, դարձավ մի մղձավանջ,
Ու սիրտն է իմ մաշված ու թույլ բախտին այս հակառակ,
Նետում է ցավն անդունդը անհատակ:
Երկնքի եւ երկրի սահմանին
Ես նորից կարթնանամ
ԿՐԿՆԵՐԳ
Որ էլ չընկնեմ հորձանուտը դավերի,
Որ ազատվեմ ճանկերից իմ անցյալի,
Դեմ առ դեմ տարերքին կկանգնեմ,
Որ կրկին վերածնվեմ:
В воздухе, кажется, опасность черный,
Опасность пренебрежения и молчать,
И я убегаю, но я напрасно.
Жизнь Этот гость, Жизнь Это жертва
А кто и когда он сказал,
Для поиска вы должны потерять.
На границе неба и земли
Я просыпаюсь снова
хор
Позвольте мне не попасть в водоворот,
Для того, чтобы избавиться от когтей моего прошлого,
Я буду стоять лицом к лицу,
Для которой вновь возродится.
Сон висит от волос, капризный,
Стала пепел, превратилась в кошмар,
И сердце мои изношенные и слабые удач в этой противоположности.
Выдает боль в пропасть.
На границе неба и земли
Я просыпаюсь снова
хор
Позвольте мне не попасть в водоворот,
Для того, чтобы избавиться от когтей моего прошлого,
Я буду стоять лицом к лицу,
Для которой вновь возродится.