Қорқыт бабамыздан қалған,
Қобыз - өкініш пен арман.
Тыңдасаң, сыр айтады,
Өкініп мұң айтады.
Оғыз - ұрпақтары тірі,
Қобыз заманының үні.
Бозінген боздағаны,
Жүректі қозғағаны.
Қорқыт, әруағы қозған,
Қобыз, қиялынан озған.
Шежіре шер тартады.
Өнердің алды аспаны.
Қобыз - дүниенің шегі,
Қорқыт - тәңірімнің тегі.
Мәртігін мақұлдатқан,
Өлместің отын жаққан.
Korқyt babamyzdan ғalғan,
Kobyz - өкініш pen arman.
You dad, Aitad cheese,
Өkіnіp mұң aytad.
Оғыз - ұрпақтары тірі,
Kobyz Zamanynykh үnі.
Bozіngen bozdakany,
Zhkrekti қозғағаны.
Қorgқyt, әruaғy қzғan,
Kobyz, Kiyalynan ozan.
Shezhіre Cher tartady.
Өnerdің aldy aspana.
Kobyz - dүnіnің shegі,
Қорқыт - тәңірімнің tagsі.
Mәrtіgіn maқұldatқan,
Местлместің ыыыққққққққ.