Я шумлівы чарот, я мяцежны бунтар.
Я балота буджу гучным шумам.
У вадзе я жыву і абмыт дажджом хмар,
Але змоўкнуць не дам сваім струнам.
Уздыму дух людзей, прабуджу іх ад сну, -
Славу, будучнасць я ім прарочу...
Я, мяцежны бунтар, клічу жыцця вясну,
Клічу к працы свабоднай і творчай.
Як не счуюць мяне, я мацней загуду,
Дам гучнейшы акорд песні новай...
А каб змыць з зямлі бруд, скалыхну я ваду,
Што дажджом налілася свінцовым.
Чаму ж вы, песняры, што будзілі людзей,
Чуць не хочаце песні чарота?
Нашы песні - наш кліч, бо адных мы грудзей,
Край адзін наш - то наша балота.
Дык шумі, як шумеў, велікан-ясакар,
Шапаці, спелы колас, у полі...
А я песню сваю буду пець - я бунтар!
Буду клікаць народ свой да Волі.
1922
I am a noisy reed, I am a rebellious rebel.
I wake the swamp with a loud noise.
In the water I live and washed by the rain of clouds,
But I will not let my strings fall silent.
I will lift up the spirit of men, I will awaken them from sleep,
Glory, the future I prophesy to them ...
I, a rebellious rebel, call life to spring,
I call for free and creative work.
As they do not hear me, I am louder,
I will give the loudest chord of the new song ...
And to wash away the filth of the earth, I will stir up the waters,
That rain poured lead.
Why do you singers, who woke people up,
Don't want to hear the reed song?
Our songs are our call, because we are alone,
Our land is our swamp.
So make noise, like the noise, giant yasakar,
Whispers, ripe ears, in the field ...
And I will sing my song - I am a rebel!
I will call my people to Freedom.
1922