Երկտող գրեց թողեց ինձ մօտ, «Եթէ չգամ մինչ առաւօտ
Կը տաս նամակը հօրս, դէ պատիւ ունեմ»,
«Պատիւ ունեմ» նա ինձ ասաց եւ նոյն պահին էլ հեռացաւ,
Բայց ետ չեկաւ անմահացաւ:
Կեանքս կը տամ հայրենիքիս, հոգիս Աստծուն պատիւս ինձ,
Զէնքս որդուս, իսկ սէրս մայրերին կը տամ,
Հպարտ հայեացք, բարի ժպիտ, վերջին խօսքեր պատիւ ունեմ,
Պիպլիական Մասիսի պէս դուք միշտ հպարտ հայոց սպաներ,
Պատիւ ունեմ:
Դաշոյնն կողքին, զէնքը ուսին քայլում էր զգոյշ, թաքուն այնպէս,
Որ թշնամին չնկատի նրան,
Նայում էի վստահ քայլքին նրա արծուի սուր հայեացքին,
Թող դողդողայ մեր դարաւոր ոսոխը:
Կեանքս կը տամ հայրենիքիս, հոգիս Աստծուն, պատիւս ինձ,
Զէնքս որդուս, իսկ սէրս մայրերին կը տամ,
Հպարտ հայեացք, բարի ժպիտ, վերջին խօսքեր պատիւ ունեմ,
Պիպլիական Մասի
Он писал меня, - если я не приду до утра
Десять из письма моему отцу, у меня есть честь, "
«У меня есть честь», - сказал он мне и оставил тот же момент,
Но он не вернулся без бессмертного.
Я дам свою жизнь своей родине, мою душу Богую мою честь.
Мой сын, и я даю маму матери,
Радость, хорошая улыбка, у меня хорошее слово,
Как пел, ты всегда гордишься армянскими офицерами,
У меня есть честь.
Рядом с партнером оружие гуляло по его плечу и тайно.
Что враг не заметил его,
Я посмотрел на уверенную прогулку на острого блеска своего орла.
Пусть наш многовековой враг дрожит.
Я даю свою жизнь своей родине, мою душу Богу, мою честь.
Мой сын, и я даю маму матери,
Радость, хорошая улыбка, у меня хорошее слово,
Piplian Part & # 140