Текст песни DZIЕCIUKI - Сумнае рэгі
Просмотров
213
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
Для вашего ознакомления предоставлен текст песни DZIЕCIUKI - Сумнае рэгі, а еще перевод песни с видео или клипом. Также вы можете прослушать песню онлайн
Не жаўнеры то былі – гэта былі каты,
Што на чорных варанках звозілі ў Курапаты.
У ямы там бязвінных тышчамі кідалі,
Перад тым як кінуць у патыліцу стралялі.
Колькі год ужо прайшло, а той боль усё не сціхае,
Памяць наша краваточыць, сэрца разрывае.
Колькі жонак аўдавела, колькі дзетак сірат,
Так на нашу зямлю зазірнуў цар Ірад.
Але гэта не забыта, і ні хто з іх не забыты,
З тых хто ў Курпатах без віны забіты.
Не купальскіх вогнішчаў полымя пылала,
Гэта нашы вёскі цётка смерць прыбрала.
Не звяртаючы ўвагу малы то ці стары,
Зажыва гарэлі Хатыні жыхары.
За якія то заганы на такі пакуты,
Беларусаў асудзіў гэты д’ябл люты.
Ці то мала нам было той знявагі й смерці,
Трэба ўсё адлазу ў пакутах умерці.
Але гэта не забыта, і ні хто з іх не забыты,
З тых хто ў Хатыні без віны забіты.
Ці то мала такіх месцаў у нашым родным краю,
Дзе нас вынішчалі без літасці і жалю.
Дзе нас гартавалі агнём і жалезам,
А мы супрацьсталі чужаземным бесам.
Але гэта не забыта, і ні хто з іх не забыты,
З тых хто ў Беларусі без віны забіты.
Што на чорных варанках звозілі ў Курапаты.
У ямы там бязвінных тышчамі кідалі,
Перад тым як кінуць у патыліцу стралялі.
Колькі год ужо прайшло, а той боль усё не сціхае,
Памяць наша краваточыць, сэрца разрывае.
Колькі жонак аўдавела, колькі дзетак сірат,
Так на нашу зямлю зазірнуў цар Ірад.
Але гэта не забыта, і ні хто з іх не забыты,
З тых хто ў Курпатах без віны забіты.
Не купальскіх вогнішчаў полымя пылала,
Гэта нашы вёскі цётка смерць прыбрала.
Не звяртаючы ўвагу малы то ці стары,
Зажыва гарэлі Хатыні жыхары.
За якія то заганы на такі пакуты,
Беларусаў асудзіў гэты д’ябл люты.
Ці то мала нам было той знявагі й смерці,
Трэба ўсё адлазу ў пакутах умерці.
Але гэта не забыта, і ні хто з іх не забыты,
З тых хто ў Хатыні без віны забіты.
Ці то мала такіх месцаў у нашым родным краю,
Дзе нас вынішчалі без літасці і жалю.
Дзе нас гартавалі агнём і жалезам,
А мы супрацьсталі чужаземным бесам.
Але гэта не забыта, і ні хто з іх не забыты,
З тых хто ў Беларусі без віны забіты.
Not soldiers they were - they were cats,
What's Black Maria were brought in Kurapaty.
In the pit there a thousand innocent people were thrown,
Before you throw a shot in the head.
How many years have passed, but the pain does not subside all,
kravatochyts our heart breaks the memory.
How many wives widowed, how many children orphans,
So on our earth looked Herod.
But it is not forgotten, and none of them is not forgotten,
With those who are in Kurpaty killed without guilt.
NOT midsummer fires a flame is burning,
This is our village dying aunt removed.
Not paying attention to small either old,
Khatyn burned alive by residents.
For what is flawed to such a meal,
Belarusians condemn this devil February.
Then you never know we were one of humiliation and death,
We must all come off the edge in the throes died.
But it is not forgotten, and none of them is not forgotten,
With those who are in Khatyn killed without guilt.
Whether there are few places in our native land,
Where we destroyed without mercy or pity.
Where we were tempered by fire and iron,
We resist the alien demon.
But it is not forgotten, and none of them is not forgotten,
With those who are without blame in Belarus killed.
What's Black Maria were brought in Kurapaty.
In the pit there a thousand innocent people were thrown,
Before you throw a shot in the head.
How many years have passed, but the pain does not subside all,
kravatochyts our heart breaks the memory.
How many wives widowed, how many children orphans,
So on our earth looked Herod.
But it is not forgotten, and none of them is not forgotten,
With those who are in Kurpaty killed without guilt.
NOT midsummer fires a flame is burning,
This is our village dying aunt removed.
Not paying attention to small either old,
Khatyn burned alive by residents.
For what is flawed to such a meal,
Belarusians condemn this devil February.
Then you never know we were one of humiliation and death,
We must all come off the edge in the throes died.
But it is not forgotten, and none of them is not forgotten,
With those who are in Khatyn killed without guilt.
Whether there are few places in our native land,
Where we destroyed without mercy or pity.
Where we were tempered by fire and iron,
We resist the alien demon.
But it is not forgotten, and none of them is not forgotten,
With those who are without blame in Belarus killed.