უხმოდ მივყვები ქუჩის ნაპირებს,
შენზე ფიქრებმა გამინაპირეს
ალბათ დღეს ისევ წვიმას აპირებს
თავიდან, სევდამ დაშალა გრძნობების სახლი
მაგრამ ჩვენ ვიწყებთ შენებას ახლის,
ეხლა ვხვდები, რომ შენი დაკაგვა არ მინდააა
ისე მომწყურდი როგორც არასდროს
შენი უმანკო თვალების ხილვა მომიიინდააა.....
რატომ მითხარი შენი ვიქნები, ვეღარ ვახერხებ
თავის დაღწევას ოომიიდან... მერე მუზებიც
გაფრინდებიან შორს... და ჩემს მაგივარად
დაელოდები სხვას....
შენი თვალები ისევ სიყვარულს მთხოოვს....
რომარ ვეკუთვნი აღარც საკუთარ ტააავს...
Я заслуживаю, чтобы пойти на улице берег,
Думая о тебе
Возможно, это будет дождь сегодня снова
Первоначально севам разогнали дом чувств
Но мы начинаем строить новый,
Теперь я думаю, вы не хотите, чтобы быть вашим собственным
Так жаль, как никогда
Видение ваших невинных глаз приходит .....
Почему вы говорите мне, что не будет, я больше не могу
Для того, чтобы уйти от ООГО ... Тогда Muzes тоже
Будет летать далеко ... и в моем мешке
Подождите, пока другие ....
Ваши глаза все еще спрашивают меня любить ....
Romarians не больше, чем свои собственные ...