Текст песни ADOS - Numara 42

Nakarat:

Yolların hükmüyle yazılmakta hikayem
Zamansız ziyaretlerim, biriken şehirler
Hep aynı noktada başlayan devri alem
Ve de hep aynı özlem için birikmiş biletler

Bölüm 1:

Numara 42 bir cam kenarından bu davet
Kara büken kara Bursa vira kaptan devam et
Yanımda külüstür müzikçalar ve biraz keder
Uğrunda yollar eskitiyorum ah be sekiz sene
Terminal çayıyla demlenen buruk muhabbet
Muhattap tütünün tüten dumanı loş bi’ sahne
Çanta müdavimlerim, mizah dergilerim
Ve sahne şarkılarımı barındıran cd’lerim
Muavin sesiyle devri alem başlar
O dev cüsseli taşıtlarda canlanır telaşlar
Her bi’ koltuğun bir hikayesi vardır ama
Herkes okuyamaz bazen oturmuyor taşlar
Yol arkadaşın kim merak edersin başta
Çoğu zaman bi’ merhabayı çok görür insanlar
Nadiren de olsa susmayanlar rastlar ama
Motor çalıştığında duyduğun sesler yavaşlar

Nakarat:

Yolların hükmüyle yazılmakta hikayem
Zamansız ziyaretlerim, biriken şehirler
Hep aynı noktada başlayan devri alem
Ve de hep aynı özlem için birikmiş biletler

Bölüm 2:

Işıklar söner ve İstanbul’a elveda
Gitmek evvela tamam dönmemek ezkaza
Yüreğin memleketini bıraktıkça ardıma
Hep merak ediyorum bekleyenim kalır mı yarına?
Kalır mı karnım aç? Muavinle aram iyi
Hiç bi’ servis kaçmaz elimden, alırım kekleri
Yanında sallama çay mecbur eder
Talibi kalmamış ne varsa gönder şefim kurayım şenliği
İhtiyaç molasında tek ihtiyaç tütün
Sigaramın dumanından doğarım büsbütün
Açık gökyüzünde Orion arar gözüm
Bazen eşlik eder bi’ türkünün akla düşen sözü
Otobüs camıyla yoldaş alnında serinlik
Yollara bak, yollar insanlardan kerimdir
Görüp gülümsediğin şeyler artık senindir
Çünkü ışıklar kapalıyken yalnızlık derindir
Göğüste harlanan heyecan insanı delirtir
İçinde bulunduğunca her şehir evindir
Yeni yüzler tanırsın onlar ailelerindir
Hiç unutmadım kimseyi içimde kadim yerimdir

Nakarat:

Yolların hükmüyle yazılmakta hikayem
Zamansız ziyaretlerim, biriken şehirler
Hep aynı noktada başlayan devri alem
Ve de hep aynı özlem için birikmiş biletler

Bölüm 3:

Varmanın güzelliğiyle titrer ellerim
Her defasında başka bi’ terminal gördü gözlerim
Karşılayanlar kadar benim de bellidir
Yanaklarımda hafif kırmızıyla sevinç izleri
Kucaklaşmalar sonsuzdur ama usanmazsın
Yolun yorgunusundur bi’ dakika uzanmazsın
Çünkü karşına geçmiş duran şu güler yüzlü insanlara
Bakıp dinlenir muhabbete doymazsın
Kul isterler ama bir defodur gerçeği
Herkes yanındadır sevindirir seni
Sahne zamanı dost meclisim bereketli
Yüz kişiyle söylenen şarkılar bi’ milyon yürekli
Sahne akşamında o tatlı yorgunluğu
Sırtlanıp vedalaşırsın herkesle yolculuğun uzun
İçinde birçok hasretin sesiyle hüzün dolu
Numara 42 bekler el sallanır buruk

Nakarat:

Yolların hükmüyle yazılmakta hikayem
Zamansız ziyaretlerim, biriken şehirler
Hep aynı noktada başlayan devri alem
Ve de hep aynı özlem için birikmiş biletler

Bölüm 4:

Canına yandığımın şehri bekle geliyorum
Kaçıncı gidişim oldu hep sana dönüyorum
Her şehirde bi’ parçam var artık emanet
Vatanım sensin hem de çeyrek ömre memleket
Bütün tabelalarda görmek için seni kaçar bu uykularım
Yine de hepsi canıma minnet
Şimdi sevdiğimin gözlerindeki hasret
Senin sokaklarında yer bulur, O’na da yardım et
Söyle bilsin; karnım aç değil,
Başıma bela gelmedi, yorulmadım zaten hiç,
Uykusuz da kalmadım, yalnızlık da çekmedim
Söyle merak etmesin; sabaha doğru evdeyim
Şimdi uzaklarda yepyeni dostlar gülümsüyor mudur?
Bi’ hatam oldu mu ki, kusurum var mıdır?
Terminal göründüğünde içim darlanır
Numara 42, tekrar çağıracak mıdır?

Nakarat:

Yolların hükmüyle yazılmakta hikayem
Zamansız ziyaretlerim, biriken şehirler
Hep aynı noktada başlayan devri alem
Ve de hep aynı özlem için birikmiş biletler