Текст песни ADOS - Gri

Bugün mavinin tonu yok benim yüzümden,
Bugün ne yanda bakarsan bak rüzgarım gri.
Usulca gezdim yitik saçlarında şehrin,
Usandım insan olan yanımdan yenildim.

Ne kalıp bir durakta, ne çıkıp maveradan
Ne günüm açtı karanlık hiç gitmiyor başımdan.
Sen de duruldun ya bu aralar biraz buruğum,
Hep öyle söylesen de pek iyi değil durumum.

Elbet uzlaşır bu iki yakam bigün tamam da,
O gün ben kalır mı bu etten bedenden arda?
Neyine lazım olam bu dünyanın?
Olsam da olur burada eminim ben olmasam da…

Sorsan da olur beni bugün bir daha sormasan da,
Kulaklarımda çınlamaz sesin seni duysam da.
Bugün geriye bakmam inan boynumu kırsan da,
Uysam da olur şeytana artık hiç uymasam da.

(Uysam da olur şeytana artık hiç uymasam da)

Ah şu ellerim tırmanıyor sandı gökleri,
Oysa diplere doğru kazdık ses etmedi.
Kendime mahcubum bir tek kendime yetmedim,
Bitmedi mücadelem bilmedim pes etmeyi.
Nasıl olur da gerekliliktir ki bırakmak?
Dedim ki derde sarıldım bir daha bırakmam.
Bilirim ki pişmanlık en büyük yokluk bana,
O yüzden sonunu görmek istedim sardım başa.

Düşünmeden yaşamak gerek belli ki
Elime ne geçti aklımı tükettim öylece gitti (Söyleme bittim)
Hayasız öfke ve bitkin bir ruhla dolaştım
Çölün de yolların da en sonu bitti

Korkarım ki küçüldükçe küçüldü dünya,
Ne bir diken üstünde yaşam, ne de bir macera.
Kabullendim her şeyi sinemde tamam da,
Her şeyin ne olduğunda var bir muamma.

Benim de canım var dedikçe eksilir ya candan,
Sımsıkı tutundukça düşersin ya rüyalarda,
Denize mavi desen de şeffaftır ya o aslında,
Yarını beklemek de benim için bu kadar saçma.

Aklımda ne kalmak var hem de bir yere gidip kaçmak,
Artık içimi bu dünyada açmam.
Kendimle başbaşayım yoksa yorulurum,
Sahibiyim zamanın elbet onda boğulurum.

Ah şu ellerim tırmanıyor sandı gökleri,
Oysa diplere doğru kazdık ses etmedi.
Kendime mahcubum bir tek kendime yetmedim,
Bitmedi mücadelem bilmedim pes etmeyi.
Nasıl olur da gerekliliktir ki bırakmak?
Dedim ki derde sarıldım bir daha bırakmam.
Bilirim ki pişmanlık en büyük yokluk bana,
O yüzden sonunu görmek istedim sardım başa.

Ah şu ellerim tırmanıyor sandı gökleri,
Oysa diplere doğru kazdık ses etmedi.
Kendime mahcubum bir tek kendime yetmedim,
Bitmedi mücadelem bilmedim pes etmeyi.
Nasıl olur da gerekliliktir ki bırakmak?
Dedim ki derde sarıldım bir daha bırakmam.
Bilirim ki pişmanlık en büyük yokluk bana,
O yüzden sonunu görmek istedim sardım başa.