ІМПРЭСІЯ
Сьніў я сон, быццам нехта пяшчотна мяне крануў.
Чуў я словы пяшчоты, прывабныя, як міражы.
Сон кагосьці здаўна мне вярнуў, пазабытую, але адну,
Зь цемры згаслыя гукі вярнуў да струны,
ўваскрасіўшы струну.
І яна зазьвінела – у явы і сну на мяжы.
І на гэтай мяжы я цябе зьберагаў, як агонь трапяткі,
Як хвіліну дрымоты апошнюю мы беражэм
Ад павеваў і пахаў, ад сонца, ад дотыку грубай рукі,
І ад песьні дажджу, і ад думкі, што нас сьцеражэ.
Бо ня ведаў – і ведаў, – што дзень узьляціць, як ласо,
І пацягне бакамі мяне па пяску і траве
Да турбот, да жыцьця, да шумлівых яго галасоў,
Да згрызот, забыцьця, да імклівых дарог і лясоў,
Да ўсяго, што навекі цябе ад мяне адарве,
І ўпадзеш ты у змрок, як сьляза, як згасаючы дзень,
І навекі ты ў цёмных, бяспамятных згінеш вяках
Ў міг апошні дрымоты, як толькі наяве ўпадзе
Не на грудзі твае, а на ложа пустое рука.
1969 У. Караткевіч
IMPRESIYA
I am dreaming, byztsam nehta pyachchot myana kranuў.
Chu I words pyaschoty, pryvabnyya, yak meerazh.
A dream is made to me varnu, a half-forgotten, ale hell,
Be it cements gusku garni varnu yes strings,
ўvaskrasіўshy string.
І yana zazvіnela - in Java and sleeping on the flesh.
І on a getai moryazh I tsyabe zberagaў, yak agon trapyatki,
Yak hvіlіnu drymoty apozhnuyu we berazhem
Hell is paveva and groin, hell is sun, hell is doyku rude,
І hell is a song, dazhju, і hell is dumky, what is our idea?
Bo nya veda - і ved ў то, - INTO dzen ё uzlyatsіts, yak laso,
І paatsyagne bakam_ myah pa pasyk i grass
Yes, turbo, yes zhytstsya, yes noisy yago galasoў,
Yes zgrezot, zabytstsya, yes іmklivyh darog і lyasoў,
Yes, oh, cto forever, hell my adarve,
І ў ў з ты ты y zmrok, yak sylaza, yak zgasayuchy zen,
І forever you ў of the cognate
Ў міг аошні дрымоты, як tolkі in reality ўpadze
Not on the chest, but on the bed an empty hand.
1969 U. Karatkevich