Сыерчыклар оча, оялары кала,
Балалары кала
Әнкәй йорты моңсу булып кала,
Балалары китеп югалса.
Сыерчыклар түгел, без кешеләр бит,
Туган йортны чит-ят итәбез.
Чит җирләрнең йөзен бизибез дә,
Тик сагынып кайтып җитәбез.
Тюреные, гнезда остались,
Их дети остаются
Дом Анки остается грустным,
Если их дети ушли и потеряны.
Мы не птицы, мы народ,
Мы ударяем родину и выкладываем.
Мы украсим лицо иностранных земель,
Только мы пропустили это.