Қызы едің, Ыбырайдың Балқадиша,
Бұралған белің нәзік, шіркін -ай, тал Қадиша-оу
Сексен қыз, серуенге шықсадағы-ау,
Ішінде қара басың, шіркін-ай, хан Қадиша!
Дегендей Балқадиша, Балқадиша,
Боларсың біздің сөзге, шіркін-ай, зар Қадиша-о!
Бұлаңдап асау тайдай жүрген басың,
Боларсың қандай жанғау, шіркін-ай, жар Қадиша-е!
Қызы едің Ыбекеңнің Балқадиша!
Есілді өрлей біткен, шіркін-ай, тал - Қадиша!
Бір емес, екі жеңгең келіп отыр,
О рұқсат бізден сізге-ау, қарағым бар Қадиша.
Басынан Жыландының құлағаным,
Кекілін кер бестінің, шіркін-ай, сылағаным-о.
«Кетті» деп Балқадишаны естігенде,
Құшақтап құз-жартасты, шіркін-ай, жылағаным!
Ты была дочерью Ибрея Балхдаша,
Покатый пояс деликатный, а Кадыр-оу
Восемнадцать девушек пешком
Загляни внутрь, Хан, Кадиша!
На Балканах, Балдаш,
Вы всегда можете сказать наши слова, к сожалению, Кадиша!
Это начало твоей жизни,
Что ты можешь сказать, сколько тебе лет, Кадиша!
Ты дочь Эболы!
Старик состарился, его зовут Кадыша!
Не два, а два,
Давай спросим, можем ли мы, Кадиша.
Начало падения змеи,
Я завернут в дыру в голове.
Когда он услышал, как Балдади сказал: «Уходи,
Подкова рок, рок, плачь!