Пятрусь Броўка
Пахне чабор
Хiба на вечар той можна забыцца?
Сонца за борам жар-птушкай садзiцца.
Штосьцi спявае пяшчотнае бор.
Пахне чабор. Пахне чабор...
Лёгкiя крокi на вузкай сцяжынцы –
дзеўчына ў белай iскрыстай хусцiнцы,
быццам абсыпана промнямi зор.
Пахне чабор. Пахне чабор...
Выйсцi б насустрач, стаць i прызнацца:
вось яно – блiзкае, яснае шчасце!
Клiкнуць хацелася – голас замёр.
Пахне чабор. Пахне чабор...
Год адзiнаццаць, а можа дванаццаць
сэрца балiць, што не здолеў спаткацца,
сэрца нязменна хвалюе дакор.
Пахне чабор. Пахне чабор...
Час той схаваўся за дальняй гарою.
Здасца хвiлiнай – яна прада мною.
Выйду. Гукаю. Маўклiвы прастор.
Пахне чабор. Пахне чабор...
Petrus Brovka
it smells of thyme
Is Evening one can forget?
The sun behind the boron heat-bird seat.
Something sings gentle forest.
It smells of thyme. It smells of thyme ...
Easy steps to a narrow path -
girl in a white sparkling hustsintsy,
if it is strewn with beams stars.
It smells of thyme. It smells of thyme ...
Go out to meet him, to become i admit:
here it is - a close, clear happiness!
Clicking like - voice trailed off.
It smells of thyme. It smells of thyme ...
Year eleven and twelve can
heart aches that could not meet,
heart always worried reproach.
It smells of thyme. It smells of thyme ...
the time disappeared behind the far mountain.
It seems a minute - is before me.
I marry. I call. Silent spaces.
It smells of thyme. It smells of thyme ...