Текст песни Арман Бердалин - ДІНИ САРЫН

Намаз оқып қосылдым жамағатқа,
Көңілімді көндіріп қанағатқа.
Адам біткен жұмаққа кірер еді,
Адалдықпен қараса аманатқа.

Ібіліс ілестіріп қастарына,
Өзгерді кәрісі де, жастары да.
Ел болдық мұнайы көп, құдайы жоқ,
Онсыз да аз емес еді басқа күнә.

Қандай ед қариялар баяғыда,
Солардың қалмапты ғой таяғы да.
Қыз көрсе қутындайтын бүгінгілер,
Алла деп алақанын жаяды ма?
Басына сәлде тағу былай тұрсын,
Шылғауды тарта алмайды аяғына.

Шалдар көп бес уақытын қаза қылған,
Құдайдың құр қап жүрген ғажабынан.
Олжалы болған жандай мәз болады,
Біреудің сорпа ішсе қазанынан.
Сәждеге бас қоюға асықпайды,
Хабаршы кеп жеткенмен ажалынан.
Арақпен ақыл айтар ауызын ластап,
Шайтанның шаттық тапқан базарынан.
Ауызша «мұсылманмын» дегенімен,
Ісімен келтіріп жүр таза күмән.
Астан соң «Аллаһу әкбар!» деген үшін,
Алланың құтылмаспыз азабынан.

Бес парыз болғаннан соң Хақ талабы,
Намаздан әрбір пенде бақ табады.
Құранның құнын білмес құдайсыздар,
Құр босқа кеуде керіп мақтанады.
Намазды қартайған соң оқимын деп,
Қонаққа баратындай баптанады.
Таяғын ұстар жасқа жеткеннен соң,
Аяғым қақсайды деп ақталады.
Тоқсанда тоңқаятын жайым жоқ деп,
Жағаңа жармасуға шақ қалады.
Бүгінде бүгілмейтін сол пенделер,
Түбінде түпсіз жерге аттанады.
Жиғаны, сыйларымен артта қалып,
Иманын жолдас қылып ап барады.
Сол кезде көрге түсіп қос періште,
Күнәң мен сауабыңды ақтарады.
Бұл күннен құтыла алмас ешкім қашып,
Дәм бітсе патшадан да тақ қалады.
О жақтың қамын ерте жасамаған,
Тозақтың жалынына қақталады.
Оқыған намазың мен оразаңыз,
Азаптан арашалап ап қалады.
Ауызбен айтқан аят еске түспес,
Жүректің болмаса егер жаттағаны.

Осының бәрін ойлап ашынамыз,
Ақыры шыдай-шыдай басыламыз.
Алла мен аруақты қатар қойып,
Келмеске кеткендерге бас ұрамыз.
Құдайды қарғап-сілеп кісі өлсе,
Өзіміз жаратқандай тасынамыз.
Зорға деп үш күннен соң улап-шулап,
Қара жер қойынына жасырамыз.
Мал сойып, келгендерге шапан жауып,
Той жасап жатқан жандай шашыламыз.
Көршіміз екі метр мата берсе,
Қалыспай үшеу қылып асырамыз.
Мәрмәрдан тас қашатып шеберлерге,
Алтын ай орнатамыз басына біз.

Егерде қарамасақ күтімменен,
Имансыз бүлінеді бүтін денең.
Күшіміз жеткенімен қарекетсіз,
Ісіміз көбеюде бітірмеген.
Жеңіске жетер едік бұл күндері,
Күрессек кәпір емес, күпірменен.
Гүліміз бақшадағы солмас еді,
Күніміз өтсе тәубе, шүкірменен.
Жүгіміз жеңілдер ед арқалаған,
Түніміз өтсе егер зікірменен.

Басыңа түссе дағы тонна қайғы,
Шын құлдың аспанын бұлт торламайды.
Сәулесіз жерде жылу болмағандай,
Тәубесіз басыңа бақ орнамайды.
Жаңылып басқалардай тәубеңізден,
Табынып аруаққа болма қайғы.
Бақилық болып кеткен бабаларың,
Біздерге бақ пен дәулет жолдамайды.
Өзі үшін жауап берер өлген жандар,
Тіріні түрлі апаттан қорғамайды.
Мал-жанын аруаққа тапсырғаннын,
Жан-жағын сауап емес, сор қамайды.
Тапсырып тірі кезде қояйыншы,
Мен өлсем қайғыруға ел жарайды.
Құр босқа құлағымды шулатпаңдар,
Ешкімді аруағым қолдамайды.

Шығарып салт-дәстүрді ел есінен,
Ғасырдың асты уақыт белесінен.
Жастарға ақыл айтар ақсақалдың,
Бұл күнде мән қалмады кеңесінен.
Қағылған ағашыңда айып бар ма,
Кемшілік кетіп жатса шегесінен.
Арақ ішіп, сыраны сімірген жұрт,
Шайтанның мерт болуда жебесінен.
Бұл арақ адамзатты аздыруда,
Құлынды айырғандай енесінен.
Ағайын есіңді ерте жинамасаң,
Ел ертең айырылар егесінен.
Өзіміз түзелмесек өзге біреу,
Оқ атса қалқан болмас денесімен.
Арақтың топанынан құтқаруға,
Пайғамбар келмес бізге кемесімен.

Адалдық беріп АЛЛА асымызға,
Амандық берсе екен басымызға.
Ілініп Ібілістің қармағына,
Бүліндік кәріміз де, жасымыз да.
Жарты миллион қандасым дінін сатып,
Ұлтымның тірелуде басы құзға.
Ақша үшін Құдайын айырбастап,
Ұл-қызың табынып жүр тасымызға.
Сектада секеңдеген балаларың,
Қартайсаң қалқан болмас қасыңызда.
Ағайын ұл-қызыңды сақтаңыздар,
Ертең күлкі етпесін досыңызға.
Өлгенде молда емес, поп шақырып,
Крест орнатып жүрмесін басыңызға.

Халқымның халін кімдер ұғып жатыр,
Соны ойлап ішімде мұң ұлып жатыр.
Есігін айқара ашқан елімізде,
Секталар неше түрлі тұрып жатыр.
Қойдан момын қазағым үн шығармай,
Бәріне басын шұлғып тынып жатыр.
Кришнаит, иогова, баптистер кеп,
Батысқа бағытыңды бұрып жатыр.
Ұлың менен қызыңды шоқындырып,
Имансыздар суыңды сығып жатыр.
Ол аздай «ата жолы» деген шығып,
Ордасын әр тарапқа құрып жатыр.
Елім-ау есіңді ерте жинамасаң,
Төбеңнен әркім келіп ұрып жатыр.
Бабамыз құрып кеткен шаңырақтың,
Уығы оқ тимей-ақ сынып жатыр.

Сыймасаң шариғаттың шеңберіне,
Береке бермес АЛЛА бергеніне.
Жаратқан үйленуді бұйырыпты,
Мұсылманның әйел мен ерлеріне.
Үмметімнің көптігімен мақтанам деп,
Пайғамбар(с.ғ.с) сөз қалдырған зерделіге.
Көбейтсек Пайғамбардың(с.ғ.с) үмметтерін,
Таршылық ете қоймас жерлеріңе.
Ал қазір бір баладан асырмайды,
Ауыр жүк түсетіндей белдеріне.
Тәңірім қабыл етіп әр адамға,
Бес ұл мен бес қыз берсін ең кемінде.

Бумаймыз белімізді неге бекем,
Қанағат аз да болсын керек екен.
Оразаң ұстаған жан қабыл болсын,
Осы ай өзге а