муз. И. Лученок;
сл. Я. Купала.
Ад прадзедаў спакон вякоў
Нам засталася спадчына;
Паміж сваіх і чужакоў
Яна нам ласкай матчынай.
Аб ёй мне баюць казкі-сны
Вясеньнія праталіны,
І лесу шэлест верасны,
І ў полі дуб апалены.
Аб ёй мне будзіць успамін
На ліпе бусел клёкатам
І той стары амшалы тын,
Што лёг ля вёсак покатам;
Аб ёй мне баюць казкі-сны
Вясеньнія праталіны,
І лесу шэлест верасны,
І ў полі дуб апалены.
І тое нуднае ягнят
Бляяньне-зоў на пасьбішчы,
І крык вароніных грамад
На могілкавым кладзьбішчы.
Жыве зь ім дум маіх сям'я
І сьніць зь ім сны нязводныя...
Завецца ж спадчына мая
Ўсяго Старонкай Роднаю.
Muzes. Я. Лученок;
Посадка Ю. Купала.
От выражений спинеров
Мы остались наследием;
Между их и чужой
Она нам благодать матери.
О ней я платные сказки - мечты
Сенсины протолин,
И леса шишеные серббии,
И в поле дуба ворван.
О ней я разбудую памятку
На парусе аиста клена
И старый amschi tihean
То, что лежало в село, шваху;
О ней я платные сказки - мечты
Сенсины протолин,
И леса шишеные серббии,
И в поле дуба ворван.
И лампбы
Уход за акцией
И крек крест
На альбоме кладбища.
Живет с ним моя семья Doom
И спать с ним мечты необычного ...
Называется моим наследием
Вся страница является родственником.