ЧОВЕН
сл.Ю. Савош, муз. А. Пономарёв
Далонi свае працягну я да неба,
У душы усё ярчэй разрастаецца пламень.
Цябе акрамя мне нiкога не трэба,
Чакаю цяпла, бо сэрца не камень.
Човен, мой човен, повязi мяне туды,
Дзе каханы, любы. Разам будзем назаужды.
Човен, мой човен, брацiк мой родны,
Дзе каханы любы павязi мяне туды,
дзе каханы любы…
Не было больш зямлi пад нагамi у нас,
Нам здавалася, што цэлы свет – ты i я.
Зразумеушы: мы разам – спыняецца час,
Не адчуушы, што бачымся апошнi раз.
CHOVEN
sl.Yu. Savosh, muses. A. Ponomarev
Daloni pile I am yes heaven
The soul has a yuzhey rasrastatstsa flame.
Tsyabe akramya to me nikoga not terab,
Chakayu tsapla, more sortsa not a stone.
Choven, my choven, bind the mongrel,
Dze Kahan, any. Razam will be honored.
Choven, my choven, my brother,
Dze kahany lyuby pawazi to my mongrel,
jo kahany any ...
We didn’t have great zamhly pad nagami here,
We have been told that the light is ceto - you i am.
Zazmeusha: we once - anxious hour,
Do not adchuushi, INTO batchy apozhni times.