Зьдзіўлены ветразь шалее на мачце пахіленай
Пасрод нерухомасьці вод.
Чайкі, адчаем зьнясіленыя,
Б'юцца грудзямі аб лёд.
Крочыць цяжка. Павекі ўздыму заінелыя.
Адчуваю сьвятло — значыць покуль жывы?
Прызвычайваю вочы да белага,
Ды з-пад броваў, з марозу сівых,
Пазіраю ўсьлед бруйнае замеці,
Што сягае за небакрай...
Божухна, дай быць пры памяці,
Адшукаць шлях да берагу дай!
Хмары лунаюць апончамі шэрымі вершнікаў,
Тых, што спрадвеку штурмуюць вятрыскам-лязом
Мур берагоў, дзе чакаюць драпежнікаў
Дзіды паморскіх лясоў.
Там, за лясамі, дзе вежы імхамі аблеплены,
Вы мне казалі: “Вясны дачакаймася, пан!”
Аж я, пыхаю ўласнай асьлеплены,
На поўнач
Рушыў быў свой караван.
Толькі ўсе коґі, спужаўшыся, хутка вярнуліся,
Узняўшы мяцеж. Няхай Бог ім судьдзя.
А ўжо на золку ў сківіцах льдоў задыхнуліся
Мары мае і ладдзья.
Вые завея дзеўкай разбэшчанай.
Футра халоднае цяжкае долу хіне.
Воі мае, каго Зюзя ўзяў першымі,
Клічуць зь нябёсаў мяне.
А пада мною, ў глыбінях, пад коўдрай лядоваю,
Людзі марскія чакаюць сканчэньня часоў...
Ў белай бязьмежнасьці стома адольвае
Сына паморскіх лясоў.
Кратаю вуснамі сьнег... Ўвесну станем тапельцамі...
Раптам князёўны марской... твар пад ільдом прамільгне...
Ў сэрцы згасае цяпельца. Мы —
Здабыча чаек, ахвяра зіме.
***
Ветразь рызьзём застанецца на мачце пахіленай.
Хмараў сукно захіне белых птушак палёт.
А сярод мора, скаванага цішай магільнаю,
Высіцца вусьцішны стод.
І адлятаючы ў вырай бурштынавы,
Ўсе мы ўбачым чароўныя сны…
Бог не даруе, даруйце ж мне Вы, панове,
Што я не дачакаўся вясны!..
2007
Zdzіўlena vetraz shalee on pahіlenay masta
Pasrod neruhomas water.
Chaika, Adm
B'yuzza brudzyamі ab ice.
Krochits tsjka. Pavekі ўzdymu zaіnelyya.
Adchuvayu svyatyatlo - meaning hiccups live?
I speak vozhy da belaga,
Dy z-pad brow, s of the gray,
Pazіrayu ледsled bruinay zametsi,
What is syagay for nebakray ...
Bozhukhna, give byts pmy memory,
Adshukatz shlyah beragu give!
Khmara lunajuni aponchamі sherymi_ vershnіkaў,
Tykh, shto spradeveku assault vyatryskam-crawl
Mur beragoў, jo chakayuts drapezhnіkaў
Dzіdy Pamorskіy lyasў.
There, for lyasami, dze vezhy imhami are ablepleny,
You told me: “Viasny Dachakaymasya, sir!”
I’m already breathing, thank you,
On purpose
Ruscha was your caravan.
Only those who have come to sleep
Uznyaўsy myacej. Nyahay God іm sudzya.
And ў jo to the gold ў skіvіtsah ёdoў gasped
Mary May and Laddzia.
Vie zaveve dzeўkai scribble.
Futra halodnae zyazkae dale hіne.
During May, Kago Zyuzya ўzya Persymі,
Klіchuts zyabёsaў myane.
And by me, ў groups, pad koўdray I love,
Lyudzі marskіya chakayuts skanchennya clock ...
Ў belaya bjazmezhnastsi stoma adolvay
The son of Pamorsk
Crata vusnami sneg ... By the spring we become tapeltsamі ...
Ratta prince marni ... tvar pad ildom pramіlgne ...
Ў shertsy zgasae tsapeltsa. We -
Zdabycha seagulls, akhvyara zіme.
***
Vetraz ryzёm zastanetstsa on pachіlenay masta.
Khmarak zakhіne white ptushak pallet.
And siarod mora, skavanaga tsishay magіlnayu,
Vysitstsa vusts_shny stod.
І adlyatyuchy ў raise burshtynavy,
Ўall we ўbachym charoўnya dreams ...
God is not a gift, a daruit
What am I not giving up vasny! ..
2007