Trad., suom.sanat Antti Henttonen
1995
On hiljainen aaltojen keinunta tää
se laivamme kauaksi vie
kun aurinko taivaalla niin lämmittää
on sininen laivamme tie
Linnun näen taivaalla liitelevän,
linnun näin valkoisen kiitelevän,
lokkiin katse kaipaava siirtyy,
linnun uljahan lentoon
min taivaalla nään.
On myrsky ja aallokko nyt myllertäin
taas laivamme keinuttelee
ja taivaalla kauaksi aavalle päin
se pilviä kuljettelee
Linnun näen lentävän myrskyä päin,
linnun jonka siivellä liitävän näin,
lokkiin katse kahlitun kulkee,
laivan kannella silloin
myös kaipaamaan jää.
Kun illalla aurinko laskeutuu
se ruskonsa pilvihin luo
kun hämärään hukkuupi rannalta puu
niin mereltä kuuluvi tuo:
Linnun ääni kaukainen kutsuva niin,
linnun ääni maahan ja taivaisihiin,
kanssaan sieluin valvoja lentää,
tosin tuskan ja kaipuun
se tuntea saa.
Трад., Финские слова Антти Хенттонен
1995
Там тихая волна качается
наш корабль долго
когда солнце так греется
наша синяя корабельная дорога
Я вижу птицу в небе,
птица такая белая,
банда хочет уйти,
Птичий Крадущийся Полет
мин в небе.
В мельнице сейчас буря и волна
опять наш корабль трясется
и в небе далеко за пределами открытого
он несет облака
Я вижу птицу, летящую над штормом
птица, чьи крылья я соединяю так
рысью взглядом
тогда палуба корабля
тоже скучаю по льду.
Когда солнце садится вечером
он создает свои коричневые облака
Когда сумерки выпадают из берега дерева
так ты слышишь с моря
Птичий голос отдаленно зовет так,
птичий звук для земли и неба,
с надзирателем души летать,
хоть боль и тоска
это похоже на это.