Текст песни Zulfiyye Xanbabayeva - Melancholia

Bir həyatım var mənim, o da borca,
Ölü arzularla tam dolu boxçam.
Danışacam öz əhvalatımı yığcam,
Məncə alınacaq, məncə bacaracam!
Çoxdandır bir nəfərin ömründən itmişəm,
Amma yenə məni axtarır o, eşitmişəm.
Şəkillərin hamısını silmişəm,
Kövrəlməyi, ağlamağı tərgitmişəm.
Bir gün görüşə bilərik, "Bakı" balacadır,
Binaları insanlarından ucadır.
İndi bu şəhərdə sən adi sakin,
Sənə qarşı nə "sevgim" qalıb, nə kin.

Nəqarət:
Bu mahnını söz verdim ki, sənə yazacam,
Səbr edəcəm sən qulaq asanacan.
Sədaları bir gün onun səni tapacaq,
Səmalara mən həmişəlik uçanacan.

Mənim ilham pərimdir gecə şəhərin sakit olmağı,
Şəxsən onun mənə və mənim ona aid olmağım!
Mən bu şəhərin adını "köhnə dost" qoydum,
Nələri gördüm, duydum, nələrə şahid olmadım...
Hər mühitə dair olmadım,
İçi boş adamların ürəylərinə daxil olmadım.
Mən nail olmadım təsvirlərimdəki "O" sevgiyə,
Bir "Allahdan" çəkindim, bir də "karmadan",
Dərinə varmadan!
Ümüdləri gümanıma qatacam,
Doğruları yalanıma satacam,
Bu axına qarşı tək üzəcəm,
Sevənlərin limanına çatacam.
Bir gün görüşə bilərik, "Bakı" balacadır,
Binaları insanlarından ucadır.
İndi bu şəhərdə sən "adi sakin",
Sənə qarşı nə sevgim qalıb, nə kin!