Ціхі шэпат ліствы парушае спакой,
Спіць непралазны гушчар.
Час ад часу паветра ірве воўчы вой,
Падымаючыся да хмар.
Яны зацягнулі начны небасхіл
І цемра лес ахапіла.
Схавала ад вока ўвесь зорны пыл,
Раскінула чорныя крылы.
Адзінокае вогнішча ярка гарыць,
Драўляны твар ідала асвятляе.
Побач на каленях нехта стаіць
І ў думах багоў заклікае.
Але Богі не чуюць,як іх не малі
Ты апошні паганец на гэтай зямлі!
Зямлю тваіх продкаў хрысцілі чужынцы,
Няведаму веру прынеслі.
Усюды праходзілі шляхам бясконцым
Край ахапілі Вялеса.
Браты твае веру не збераглі
Ты апошні паганец на гэтай зямлі!
Хай цела напоўніць помсты агонь!
Слёзы нябёс, змыйце смутак з душы!
Духі продкаў, не пакінце мяне.
Праз веры імглу правядзіце!
The soft whisper of the leaves disturbs the peace,
Sleeps impenetrable more often.
From time to time the air is torn by wolf howls,
Climbing to the clouds.
They tightened the night sky
And darkness enveloped the forest.
She hid all the star dust from her eyes,
She spread her black wings.
A lone bonfire burns brightly,
The wooden face of the idol illuminates.
Someone is kneeling nearby
And in the minds of the gods calls.
But the Gods do not hear how they did not have them
You are the last pagan on this earth!
The land of your ancestors was baptized by strangers,
An unknown faith was brought.
Everywhere passed the endless path
The region was covered by Veles.
Your brothers have not kept the faith
You are the last pagan on this earth!
Let the body fill the revenge fire!
Tears of heaven, wash away the sorrow from the soul!
Ancestor spirits, do not leave me.
Through faith spend the mist!