Словы - Янка Купала
Ад прадзедаў спакон вякоў
Мне засталася спадчына;
Памiж сваiх i чужакоў
Яна мне ласкай матчынай.
Аб ёй мне баюць казкi-сны
Вясеннiя праталiны,
I лесу шэлест верасны,
I ў полi дуб апалены.
Аб ёй мне будзiць успамiн
На лiпе бусел клёкатам
I той стары амшалы тын,
Што лёг ля вёсак покатам;
I тое нуднае ягнят
Бляянне-зоў на пасьбiшчы,
I крык варонiных грамад
На могiлкавым кладбiшчы.
I ў белы дзень i ў чорну ноч
Я ўсцяж раблю агледзіны,
Цi гэты скарб не збрыў дзе проч,
Цi трутнем ён не з'едзены.
Нашу яго ў жывой душы,
Як вечны светач-полымя,
Што сярод цемры i глушы
Мне свецiць мiж вандоламi.
Жыве з iм дум маiх сям'я
I снiць з iм сны нязводныя…
Завецца ж спадчына мая
Ўсяго Старонкай Роднаю.
Words - Yanka Kupala
From time immemorial our ancestors
I left the legacy;
Between its i strangers
She is my mother's affection.
About it told me stories, dreams
Spring prataliny,
I rustle of the forest in September,
I blasted oak in the field.
About her I awaken memories
On lipe stork klokotom
I that old mossy fence,
That lay near the villages side by side;
I then tedious lambs
Bleating-call on pasbishchy,
I cry Voronin communities
On mogilkavym kladbishchy.
I in daylight i in the black night
I do along the bride,
Or is a treasure not where shaved away,
Or it is not eaten by a drone.
Wear it to a living soul,
As a perpetual-lamp flame,
In the dark i wilderness
I shine between vandolami.
I live with it thoughts of my family
I had a dream with him dreams relentlessly ...
Called the legacy of my
Total Page relatives.