Kun mielessäni kuljen muiston hämärään,
Niin toiveistani parhaat rauenneiksi nään.
Sain nuoruudelta siivet kerran minäkin
Ja pilvilinnan jonne lentäisin.
Pois siivistäni aika puhtauden vei,
Ja pilvilinna koskaan valmistunut ei.
Ei nuoruus yötä tunne, päivä aina on,
Mut vuodet jättää taakseen auringon.
Niin paljon toivotaan, niin paljon haaveillaan,
Jää liekistämme kerran tuhkaa vaan.
Ei pilvilinnaa koskaan luoda kestävää.
Ken tämän tietää, kaiken ymmärtää.
Nyt mielessäni kuljen muiston hämärään,
Ja toiveistani parhaat rauenneiksi nään.
Mä ymmärtäen katson nyt jo taaksepäin
Ja itselleni lausun: "Olkoon näin"
Когда я хожу во тьме своего разума,
Так что лучшие из моих надежд рухнули.
Я тоже однажды получил крылья от юности
И Облачный Замок, в котором я буду летать.
Из моих крыльев ушла чистота,
И облачный замок так и не достроили.
Нет чувства молодости, ночи, день всегда есть,
Но годы оставляют солнце позади.
Так много можно надеяться, так много мечтать,
Остается в нашем огне некогда пепел.
Ни один облачный замок никогда не будет устойчивым.
Кто это знает, все понимает.
Теперь мысленно ухожу в сумерки памяти,
И лучшие из моих надежд рухнули.
Я так понимаю, я уже оглядываюсь назад
И я говорю себе: «Да будет так»