აყვავებულა არაგვზე დეკა, ნისლი მიცურავს მთა - მთა, სევდა მასწავლე ფშავლის ასულო, ემაგ თაფლისფერ თვალთა. ციხეგორობას სტუმრად მოგივალ არ მაკოცება ნეტა? შენთან ღრეობა მწადიან ქალო, ყოფნა მწადიან შენთან. ამ ქარაფებს და კლდოვან ბილიკებს რაისად სთელავ კენტად, მოდი, ვიქნები შენი წაწალი, მთები დავლახოთ ერთად. და თუ შენს გამო ფშავლის ასულო შენ ძმათ შემაჭრეს ხმალზე, ნეტა მანახა როგორ მიტირებ გლოვის სევდიან ხმაზე.
Deca is flourishing on Aragvi, the fog floats on the mountain - the mountain, the melancholy daughter of Pshavli, Emag with honey-colored eyes, taught me melancholy. Neta will not kiss me when I visit you in the prison? They are with you, they are with you, they are with you. I will make these caravans and rocky paths into a kent, so let me be your mountain, let us climb the mountains together. And if, because of you, the daughter of Pshavli, you cut my brother with a sword, Neta saw how you mourn the sad voice of mourning.