Слова: М.Клімаў
Музыка: М.Клімаў, М.Пташнiкаў, А.Крышчановіч
Навосьлеп праз гармідар дзён
Ня ведаў, куды бег.
Я думаў – вечны мой праклён (сьмех)
Чуць праз цямрэчу чыйсьці шэпт:
“Прыймі наканаваньня гвалт: самота, сьлёзы і падман
І вечны зьдзек.”
Ісьці мне болей не дае
Самоты цень.
Прыпеў:
І раптам – ля брамы стаю
Расчыненай, нібы ў раю.
Вось ён – датыкнуўся,
Я расхамянуўся
Яму сэрца аддаю.
Зьнікае лікаў успамін –
Зямны мой пантэон,
Жыцьцё зямное, я ў ім
І дзеяў перазвон.
Навошта мне пустыя дні –
Яны бянтэжаць мае сны.
Ісьці мне болей не дае
Самоты цень.
Прыпеў.
Гэта тое, што шукаў
Word: M. Klimau
Music: M. Klimau, M. Ptashnikov, A. Kryshchanovich
Blindly through the garrison of days
Didn't know where to run.
I thought - my eternal curse (laughter)
Hear through the darkness someone's whisper:
“Accept the predestination of violence: loneliness, tears and deception
And eternal mockery. ”
Going gives me no more
Loneliness is a shadow.
Chorus:
And suddenly - standing at the gate
Open, as if in paradise.
Here he is - touched,
I shook my head
I give my heart to him.
Disappearing Numbers Memory -
My earthly pantheon,
Life is earthly, I am in it
And the chime rang.
Why do I have empty days -
They confuse my dreams.
Going gives me no more
Loneliness is a shadow.
Chorus.
This is what I was looking for