Heç nə ilə əvəz olunmur əzablar soyuq zirzəmidə,
Son ümidlərim də batdı azadlığım batan gəmidə.
Hər gün qətliam, nə isə, mən yenə təxirə salınmışam,
Səhər-axşam eyni işgəncə, eyni əzab, yox inam.
Mühakiməsiz ölüm hökmləri, onun qurbanları yazıq,
Onun qurbanları biz, hər kəs bizdən narazı.
Qəhrəmanlara dağ çəkildi, damğa vurulub öldürüldü,
Şəhidlər vətən xaini kimi tanındı, görüldü,
Bölündü qəlblər, cəsədlərdən divarlar hörüldü.
Mən sürgündəyəm, dost, mənimçün də hökm verildi...
Səbəbini bilirsən: yazdıqlarım və yazmadıqlarım,
Bu məktubu da yandır, haqqında heç nə yazma bunların.
Katorqada rejim ağır, dərd üstünə yığır dərd,
Biz buralara nabələd, şaxta kəsir sərt,
Hətta yağır dərd yağışlarla.
Bağışla da, yazdıqlarım yıxır, qəlbi dağıdır,
Sıxır qəlbi ağrıdır.
Repressiya qəribə mühitə bağlıdır inan ki,
Burda olmayıb dostluq və sevgi,
Nə musiqi, nə şeiriyyat,
Nə də həyat olmayıb sanki...
Ничего не происходит в холодных подвалах,
Мои последние надежды также утонули в моем тонущем корабле.
Я убиваю каждый день, но меня откладывают снова,
Утром и вечером такие же пытки, те же муки и неверие.
Незаконные смертные приговоры, его жертвы являются неудачными,
Его жертвами являются мы, все недовольны нами.
Герои были затоплены, побиты камнями и убиты,
Мученики известны как изменники родины,
Разделения были разбиты, стены были снесены с трупов.
Я в изгнании, мой друг, мой премьер-министр ...
Вы знаете причину: что я пишу и что я не писал,
Сожгите это письмо, не пишите о них.
На холме режим тяжелый, беда закончилась,
Мы здесь, морозные трещины,
Даже дожди идут дождь.
Пожертвовав, он записывает то, что я пишу, разрушает его сердце,
Растягивание сердца - это боль.
Полагая, что репрессии связаны со странной обстановкой,
Здесь нет никакой дружбы и любви,
Какая музыка, поэзия,
Как будто жизнь никогда не происходила ...