Nuo valkoiset kentät tätä maata hallitsevat
Jään välkehtiessä hiljaa itkevät
Kaiken kuolevaisen ajat muistavat
Halki pohjoisen kirkas taivas siintää
Metsän huuruun saattaa kylmällä sateellaan
Tähdet taakseen kätkee, meren tuleen sytyttää
Ukkosellaan vuoriakin vavisuttaa
Päivät seisauttaen öisin raivoten
Kauan ovat pilvet kulkeneet
Rauhatta vetten päällä velloneet
Jos taivaankannen liekki nyt roudan sulattaa
Meitä vain riepottaa virta mukanaan
Nuo valkoiset kentät yötä häikäisevät
Hiljaiset jättiläiset jäästä ja kivestä
Maan kylmän kauniin saa tuuli hajottaa
Ja ikuinen virta lumena sataa
Lakeudet ainiaan vailla asujaa
Tahtoonsa jääkylmä tuuli maan kauniin taivuttaa
Kaukana viima pilviä ajaa
Kallioihin suruisat säkeensä kirjoittaa
Taivas eksyttää väsyneen vaeltajan
Jonka valkoinen tyhjyys lopulta maahan kaataa
Niin kiroavat jättiläiset jäästä ja kivestä
Ei tästä kukaan käy
Vaikka puut tuhkaksi palaisivat
Vaikka ranta karkaisi veden taa
Ei tätä maata voi ihminen omistaa.
Эти белые поля доминируют в этой стране
Ледяные мерцания тихо плачут
Все смертные времена помнят
Пересечь яркое небо на севере
В холодный дождь леса леса могут стать холодными
Звезды прячутся, море огня горит
Буря в горах встряхивается
Дни стоят по ночам
Долго тучи исчезли
Из-за воды
Если пламя небесной палубы теперь растает лихорадкой
Мы просто отвязываемся с ним
Эти белые поля ночи ослепляют
Тихие гиганты льда и камня
Холодный ветер земли заставляет ветер
И вечный поток снега будет дождем
Озеро всегда лишено привычки
К его воле ледяной ветер прекрасного изгиба страны
Далеко мимо облаков
Скалы жалеют, что его стих написал
Небо обманывает усталого странника
Чья белая пустота в конечном итоге рушится
Таким образом, гиганты проклинали лед и камень
Никто не собирается это делать
Даже если бы деревья были золой, они вернулись бы
Несмотря на то, что пляж поливал воду
Эта страна не может принадлежать человеку.