Սկսել եմ լիքը բան հանգիստ, ժպիտով տանել
ինչքանել թեման կարա լինի տահաճ ու ծանր ...
համել կյանքա` պտի սաղ տենաս,
Ու անպայման չի մեկին մեղադրես...
էտ կարաս…
Բայց ես սկսա հանգիստ տանել
էն ամեն ինչը, ինչ կարար սովորաբար ինձ հունից հաներ
Ու հասկացա, որ էնքան էլ երկար չի ժամանակը՝
Սաղին ասես՝ հանգիստ, ընդհակառակը,
էտ առիթա, մի տեղ էնքան ել վատա,
Երբ որ դեմինդ անհավատա,
Ոչ մի հավատ, ո՛չ իրան , ո՛չ քեզ, ո՛չ ինձ…
(բա՜) հույսը դրացա գլորաց բոչկին…
իսկ ես հանգիստ եմ տանում,
Ամեն օր կուտակվող, ավելացվող բեռը թեթև եմ պահում ,
Ես ինձ կողքից եմ նայում, որ մնամ մնայուն,
Ես անհանգիստ եմ, բա հոգիս մնա ու՞մ…
Հլը շատա հում մարդ արարածը,
Գնահատվումա մենակ պարզ արածը…
Բայց գնահատվումա,
Գնա, հատվու մ են մի տեղ ճանապարհդ, ուզածդ...
Я начал воспринимать вещи спокойно, с улыбкой
какая неприятная тема может быть ...
жить дальше,
И вы не обязательно будете обвинять кого-либо ...
Вот и все ...
Но я начал расслабляться
Это все, что обычно может сдвинуть меня с мертвой точки
И я понял, что это не так долго,
Что-то вроде спокойствия, наоборот,
тот случай, где-то так плохо,
Когда ты веришь в меня,
Ни веры, ни твоей, ни тебя, ни меня ...
(да) я надеюсь на американские горки ...
и я полегче,
Я держу накопленное, увеличивающееся бремя каждый день,
Я смотрю на себя, чтобы оставаться устойчивым,
Я волнуюсь, но кто моя душа?
Этот очень сырой человек,
Ценю только что сделал это ...
Но нужно ценить,
Иди, твоя дорога где-то многолюдна, как хочешь ...