Հավատա ինչքան քեզա դժվար երկու էտքան էլ ինձ
Ուզում եմ մոռանալ էտ սաղ,դե բաժակները` դու լից
Ու էտ կյանքնա ստիպում մեզ, որ մենք դառնանք անպետք
Բայց դե ինչ արած, համակերպվելնա պետք՝ մեզ
Մեր մեջ էլ չկա լույս
Էտ նրանիցա, որ ինձ էլ չես տեսնում դու ժպտալուց
Պատմության մեջ մեր սիրո՝ դառել եմ ֆենոմենալ
Իսկ հիմա խնդրում եմ քեզ, այլևս ինձ չմոտենալ
Պետք չէր
Սաղ անիմաստ էր մեր մեջ ու լիքը վեճեր
Տեսածդ հեչ էր դեմը իմ տեսածի
Մեկա էլ չեմ հավատում քեզ մի խոստացի
Գիտեմ զրոյա էտ սաղ՝ հասկացել եմ ես ինքս
Չեմ արտահայտվի այլևս ինչքան էլ զգամ կարիքդ
Դե էս էլ սենց տարիքա՝ կանցնի կեթա, էս էլա անցողիկ
Բայց մենք մեր ձեռքերից երջանկությունը տե՛ս բաց թողինք
Չկա էտ մեկը, մի վախտ կար ոնց հաց ու ջուր
Բայց էտ մեկը էտ ‹
Верьте как можно крепче для двоих
Я хочу забыть об этом, а чашки ты
И заставляя нас жить ненужной жизнью
Но то, что мы должны сделать, это поднять нас
Среди нас нет света
Давай, ты даже не увидишь меня улыбкой
В истории нашей любви я стал феноменальным
И теперь я прошу вас не идти дальше
Не было необходимости
Для нас было бессмысленно быть полными споров
То, что ты видел, было тем, что я видел
И я не верю в тебя обещание
Я хорошо знаю ноль, я понимаю себя
Неважно, сколько вам это нужно
Ну, это мой возраст, это уйдет, вот и все
Но мы видим счастье в наших руках
Там нет никого, нет хлеба или воды
Но это один из следующих