Дом схаваны ў прыцемку,
Прад вачыма краявід,
Водгалас ад дзён мінулых
Прамільгнуў нібы прывід.
У люстры бачыцца аблічча,
У вачах блішчаць маланкі,
Бо забытыя – не клічуць,
Існуючыя – у хаванках.
Памяць продкаў у нашчадках,
Усё жыццё як мае быць.
Што было не захавана
І святло больш не гарыць.
Не гучыць магутна слова.
Вусны змоўклі назаўсёды,
Alma mater! Alma mater!
І стаіш на папялішчы
Босы, зломлены, галодны.
Alma mater! Alma mater!
Абыякавасць пануе,
У забыцці магутны род,
Пахаваны пад руіны,
Лёг і спіць увесь наш народ.
The house is tucked away in the twilight,
The sight of the landscape,
An echo of past days
He flashed like a ghost.
The mirror image is seen,
lightning shines in the eyes,
After all forgotten - do not call,
Existing - in havankah.
Memory of our ancestors to descendants,
All my life as it should.
That has not been saved
And the light goes off.
It does not sound powerful word.
Lips silenced forever,
Alma mater! Alma mater!
And standing on the ashes
Barefoot, broken, hungry.
Alma mater! Alma mater!
Indifference reigns,
Forgetfulness powerful family,
Buried under the ruins,
I lay down and slept all our people.