شبی گفتی که دل را میکنی از هرچه زیبایی ست
و دل خوای برید از آرزو هایی که رویایی ست
و با اندوه گفتی : زندگی شعر بی معنی ست
نباید خواند شعری را که ابیاتش تمنایی ست
تمناهای شاید ساده و بی ارزش اما دور
تمناهای ناممکن که گاهی اوج رسوایی ست
در اینجا رقص می میرد در اینجا ساز می سوزد
در اینجا فکر می پوسد در اینجا عشق رسوایی ست
در این رنگین کمان آباد که هر چیزی پر از دنگی ست
در اینجا هر چه میبینی گل آلود و معمایی ست
معما های بی معنی روایت های پوشالی
و تابو های پوسیده که مصنوعات اینجایی ست
رفیق خسته از پایم چه باید کرد با ظلمت؟
در این پاییز سرگردان که سهم عشق تنهایی ست
چه باید کرد با ظلمت؟چه باید کرد با دیوار؟
در این زندان خاموشی که شبها سخت یلدایی ست
ولی بیرون از این زندان هوای آسمان آبی ست
فضای زندگی زیباست هوای ذهن دنیایی ست
بیا با این طلسم شب نیفت از پا که افتادن
به کام ساحران این شب سرد یلدایی ست
Однажды ночью ты сказал, что любишь все красивое
И уйти от желаний, которые являются мечтами
И ты с грустью сказала: Жизнь поэзии бессмысленна
Не следует читать стихотворение, стихи которого невнятны.
Желания могут быть простыми и бесполезными, но далекими
Невыполнимые желания, которые иногда становятся вершиной скандала
Здесь умирает танец, здесь горит инструмент
Здесь мысль гниет, здесь любовь - скандал
В этой процветающей радуге, где всё полно лихорадки денге.
Все, что вы видите здесь, мутно и загадочно.
Бессмысленные загадки ложных повествований
и гнилые табу, которые здесь являются артефактами
Устал мой друг, что делать с тьмой?
Блуждая этой осенью, которая является долей одинокой любви
Что делать с темнотой?Что делать со стеной?
В этой тихой тюрьме, где ночи тяжелы
Но за пределами этой тюрьмы небо голубое
Атмосфера жизни прекрасна, воздух ума мирской.
Не упади с этим ночным заклинанием
Это холодная Ялдинская ночь на вкус волшебников