Στίχοι:
Κυριάκος Ντούμος
Μουσική:
Γιώργος Παπαδόπουλος 1. Γιώργος Παπαδόπουλος
Η μνήμη χαρακώνει το φακό
που τράβηξε το χώρο και το χρόνο.
Στο σώμα ξανατρέχει το νερό
που κύλησε στη λήθη και στον πόνο.
Και βγαίνεις απ’ τη θάλασσα γυμνή
ν’ αγγίξεις ό,τι έχεις ξαναγγίξει,
να σμίξουνε ξανά οι ουρανοί
εκεί που χαμογέλαγε η θλίψη.
Άσε να δω στο σώμα σου
τα μυστικά σημάδια,
που καίγανε το σώμα μου
δυο χρόνια και δυο βράδια.
Η μνήμη χαρακώνει τον καιρό
που μοίραζε ποτήρια και τασάκια.
Ο πόθος ξεκλειδώνει το θυμό
που έσκιζε κλειστά τα ραβασάκια.
Και βγαίνεις απ’ τη θάλασσα γυμνή
να βάλεις το στεγνό το φόρεμά σου,
το κόκκινο που μ’ άρεσε πολύ
ολόιδιο σαν τον άγριο έρωτά σου.
текст:
Кириакос Думу
музыка:
Гиоргос Пападопулос 1. Гиоргос Пападопулос
Память гравирует объектив
который потянул пространство и время.
Вода снова вливается в организм
которая ушла в забвение и боль.
И ты выходишь из моря голым
прикоснись к тому, что ты пережил,
воссоединить небеса
где печаль улыбнулась.
Позволь мне увидеть твое тело
секретные знаки,
что сжег мое тело
два года и два вечера.
Память обманывает погоду
которые раздавали стаканы и пепельницы.
Желание открывает гнев
что кролики закрылись.
И ты выходишь из моря голым
высушить платье,
красный, который я любил
как твоя дикая любовь