ՖԻԴԱՅՈՒ ՄԱՀԸ
...
Եվ հոգիս է մորմոքում,
Կուրծքս ճեղքեց սուրը վայրագ,
Եվ արյունս է դեռ հոսում:
Միակն էի ամբողջ գյուղից,
Մյուսները փախեփախ,
Ես ինչ անեմ, որ ողջ գյուղը
Դարձրեց իրեն գաղթական:
Վախը այրեց հոգին մարդոց,
Դարձրեց մի հոտ փախստական,
Ազգս՝ բաժան, լոկ միացավ
Գաղթի ճամփին անիծյալ:
Աղոթքս զենքով ես փոխեցի,
Դարձա մենակ ֆիդային,
Մինչ ուժասպառ ես կռվեցի,
Ոչ ոք չկար իմ կողքին:
Վերցրու ինձնից կաթիլ արյուն,
Օրհնիր փոքրիկ մատուռում,
Թեկո՛ւզ մենակ, թեկո՛ւզ անզեն
Դարձա պաշտպան իմ հողին:
Մենակ ընկած շատ սպասեցի,
Սակայն չեկավ օգնություն,
Միայն անթիվ սև ագռավներ
Պտտվում են իմ կողքում:
Смерть Fidayu в
...
И моя душа в Мормах,
Грудь треснула меч,
И кровь все еще течет.
Я был единственным из всей деревни.
Другие выходят,
Что мне делать со всей деревней?
Сделал себя мигрантом.
Страх сожгли дух людей,
Сделанный запах беженцев,
Наций, подразделения, присоединились только только
Чертовски на пути к изгнанию.
Я изменил мою молитву оружием,
Я повернулся в фида один,
Пока меня бросили в свое истощение,
Никто не был рядом со мной.
Возьми из меня капли крови,
Благослови в маленькой часовне,
Даже в одиночку, даже если безоружный
Стал защитником моей земли.
Я немного подождал много,
Но не пришел, чтобы помочь,
Только бесчисленные черные ворон
Вращаются у меня.