Текст песни Antonis Remos - Augoustos

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Why should the song be so sad
It suddenly broke away from my heart
And at this very moment, when I feel so joyous
It's climbed up to my lips and drowned me
"Beware till the end", you'll tell me...

I love you, but have no voice to tell you so...
And this pain is unbearable
Sadness is cracking me, because I, too, feel
The road we've taken is impossible
Have faith, you'll get by, you'll tell me...

How can I forget her loose hair,
The sand, washing down like a cascade
As she was leaning over me with thousands of kisses,
Diamonds which she generously offered me
I'll go, even if it turns out wrong