Lyrics Адарвірог - Пераварацень

Чорнае неба ды месяц крывавы
Глядзяць на зямлю ды шукаюць ахвяру.
Ваўкі-ваўкалакі блукаюць у пушчары
Каб цемры спрадвечнай здзейснілась мара.

Ой, не хадзі ты ў лес, дзяўчына,
Ой, не хадзі за любым услед,
Бо не чалавек ужо твой мілы,
Цемрай у сэрцы змяніўся свет.
(Чорныя чары ў крыві палаюць,
Шэрай поўсцю пакрыўся бок.
Усё чалавечае ў ім памірае –
У цемры душы жыве толькі змрок!)

Згінае жыццё ў іклах ваўкалака,
Ідзе паляванне за сэрцам тваім!
Ідзе паляванне за боллю ды жахам,
Чорнае сэрца бяз літасці ў ім!

Ахвяра яму ты цяпер, не сяброўка,
Не чалавек ён цяпер – шэры воўк.
Тата стары твой бярэ дубальтоўку –
Дарэмна трымаеш ты рукі яго!

Куды ты бяжыш? Хіба ж ты сдурнела?
Тры кроплі крыві на дуба шкілет...
Каханне зрабіла цябе звар’яцелай.
Усё ж ты пабегла за мілым услед.

Дарэмна б'юць у пушчары стрэльбы - звычайныя кулі іх болей не пужаюць.
Дарэмна шукаюць у лесе паляўнічыя - нічога акрамя сваёй смерці яны не знойдуць.
Удвух яны абралі свой шлях, ды лепей яго не пераходзіць.
Ледзь толькі кроплі крыві крануліся шкілета старога дрэва - цела маленькай дзяўчынкі пачалі ламаць сутаргі, скура яе зыходзіла, замест яе з'яўлялася поўсць, а вочы наліваліся хворай ды бруднай крывёй.
Дзявуля загінала ў пакутах, але хутка ўсё скончылася, ды пад дрэвам ляжала маленькае ваўчаня.

Тата ды маці згубілі дзіцяці,
Дачка-ваўкалак - то сапраўдны праклён.
Пабегла ў цемру шчасця шукаці...
Ці знайшла яго? Альбо шукае штодзён?