Lyrics Moonsorrow - Jumalten Kaupunki
Views
36
0 people consider the lyrics to be true
0 people consider the lyrics of the song incorrect
The lyrics of the song are provided for your reference Moonsorrow - Jumalten Kaupunki, and also a translation of a song with a video or clip.
[alkusoitto]
Tuhannen vuotta olemme kulkeneet
Eksyksissä, etsien kadotettua kansaamme, ja katso!
Edessämme avautuu tie jumalten kaupunkiin.
[jumalten kaupunki]
Tuon laakson pohjalla
Taivaiden tornien ympäröimänä.
Joet vilkkaat risteävät
Aikaa ammoista kuljettaen.
Saattue pysähtyy
Lämpimään sateeseen.
Jossain kaukaisuudessa
Pronssitorvi soi - kuunnelkaa!
Tie aukenee laaksoon,
Vedet ain' virtaa alaspäin.
Ikuisuuteen aika vie,
Kultaiseen taloon jumalten.
Ukkonen valaisee
Seinämät vuorten jylhien.
Vesi rummuttaa kattoa metsän
Sen kansaa raviten.
Tuhannen vuotta kulunut kai
On siitä kun täältä lähdimme.
Vihdoin olemme kotona
Kaupungissa ikuisten.
Tie aukenee laaksoon,
Vedet ain' virtaa alaspäin.
Ikuisuuteen aika vie,
Kultaiseen taloon jumalten.
Puisen pöydän äärellä
Esi-isät juhlivat.
Sirpaleissa rikotun lumouksen
Jalat veressä tanssien.
Vesi kadonneen järvenselän
Iäisyydessä lepää.
Heikko pinta peilityyni väreilee
Vain kosketuksesta ihmisen.
Tuhannen vuotta ja
Veljet toisensa pettävät.
Niin jumalten kaupungin
Kauneus edessämme katoaa.
Tuhannen vuotta olemme kulkeneet
Eksyksissä, etsien kadotettua kansaamme, ja katso!
Edessämme avautuu tie jumalten kaupunkiin.
[jumalten kaupunki]
Tuon laakson pohjalla
Taivaiden tornien ympäröimänä.
Joet vilkkaat risteävät
Aikaa ammoista kuljettaen.
Saattue pysähtyy
Lämpimään sateeseen.
Jossain kaukaisuudessa
Pronssitorvi soi - kuunnelkaa!
Tie aukenee laaksoon,
Vedet ain' virtaa alaspäin.
Ikuisuuteen aika vie,
Kultaiseen taloon jumalten.
Ukkonen valaisee
Seinämät vuorten jylhien.
Vesi rummuttaa kattoa metsän
Sen kansaa raviten.
Tuhannen vuotta kulunut kai
On siitä kun täältä lähdimme.
Vihdoin olemme kotona
Kaupungissa ikuisten.
Tie aukenee laaksoon,
Vedet ain' virtaa alaspäin.
Ikuisuuteen aika vie,
Kultaiseen taloon jumalten.
Puisen pöydän äärellä
Esi-isät juhlivat.
Sirpaleissa rikotun lumouksen
Jalat veressä tanssien.
Vesi kadonneen järvenselän
Iäisyydessä lepää.
Heikko pinta peilityyni väreilee
Vain kosketuksesta ihmisen.
Tuhannen vuotta ja
Veljet toisensa pettävät.
Niin jumalten kaupungin
Kauneus edessämme katoaa.
[прелюдия]
Мы прошли через тысячу лет
Заблудились, ищут наших заблудших людей, и смотрите!
Перед нами открывается путь в город богов.
[город богов]
На дне этой долины
В окружении башен небесных.
Живые реки пересекаются
Унося время из незапамятных времен.
Конвой останавливается
Под теплым дождем.
Где-то вдалеке
Звенит бронзовый рог - слушайте!
Дорога в долину выходит,
Вода течет только вниз.
На вечность нужно время,
Золотой дом богов.
Гром озаряет
Стены гор изрезаны.
Вода барабанит по крыше леса
Воспитание своих людей.
Я думаю, прошла тысяча лет
Речь идет о том, когда мы уехали отсюда.
Мы наконец дома
В городе вечности.
Дорога в долину выходит,
Вода течет только вниз.
На вечность нужно время,
Золотой дом богов.
За деревянным столом
Предки праздновали.
Фрагмент сломанного чара
Ноги в крови танцуют.
Вода потерялась на берегу озера
Отдыхая в вечности.
Слабая поверхность моей зеркальной накладки вибрирует
Только от контакта с людьми.
Тысяча лет и
Братья обманывают друг друга.
Итак, город богов
Красота перед нами исчезает.
Мы прошли через тысячу лет
Заблудились, ищут наших заблудших людей, и смотрите!
Перед нами открывается путь в город богов.
[город богов]
На дне этой долины
В окружении башен небесных.
Живые реки пересекаются
Унося время из незапамятных времен.
Конвой останавливается
Под теплым дождем.
Где-то вдалеке
Звенит бронзовый рог - слушайте!
Дорога в долину выходит,
Вода течет только вниз.
На вечность нужно время,
Золотой дом богов.
Гром озаряет
Стены гор изрезаны.
Вода барабанит по крыше леса
Воспитание своих людей.
Я думаю, прошла тысяча лет
Речь идет о том, когда мы уехали отсюда.
Мы наконец дома
В городе вечности.
Дорога в долину выходит,
Вода течет только вниз.
На вечность нужно время,
Золотой дом богов.
За деревянным столом
Предки праздновали.
Фрагмент сломанного чара
Ноги в крови танцуют.
Вода потерялась на берегу озера
Отдыхая в вечности.
Слабая поверхность моей зеркальной накладки вибрирует
Только от контакта с людьми.
Тысяча лет и
Братья обманывают друг друга.
Итак, город богов
Красота перед нами исчезает.