Երբ բաց եղան գարնան կանաչ դռները,
Քնար դառան աղբիւրները Բինկէօլի,
Շարուեշարան անցան զուգուած ուղտերը,
Եարս էլ գնաց եայլաները Բինկէօլի։
Անգին եարիս լոյս երեսին կարօտ եմ,
Նազուկ մէջքին, ծով ծամերին կարօտ եմ,
Քաղցր լեզուին, անուշ հոտին կարօտ եմ,
Սեւ աչքերով էն եղնիկին Բինկէօլի։
Պաղ պաղ ջրեր,պապակ շուրթս չի բացուի,
Ծուփ ծուփ ծաղկունք, լացող աչքս չի բացուի,
Դեռ չտեսած եարիս, սիրտս չի բացուի,
Ինձ ինչ՞, աւաղ՜, բլբուլները Բինկէօլի։
Մոլորուել եմ, ճամբաներին ծանօթ չեմ,
Բիւր լիճերին, գետ ու քարին ծանօթ չեմ,
Ես պանդուխտ եմ, էս տեղերին ծանօթ չեմ,
Քուրիկ ասա, որն՞ է ճամբան Բինկէօլի։
Когда зеленые двери весны были открыты,
Фонари пошли к фонтанам Бин'эля,
Верблюды прошли сквозь платки,
Уши также отправились на Байсель.
Я нуждаюсь в свете,
Мне нужны бедра и морские щеки,
Сладкий язык, мне нужен сладкий запах,
Черный глаз Павлин Бинджелло:
Седло с холодной водой, пустота не открывается,
Я не буду расцветать в цветочной сумке,
Пока я не вижу своего сердца, мое сердце не откроется,
Что со мной не так, кузнецы Бинкеля?
Я проницателен, я не знаком с дорогами,
Я не знаком с озерами, рекой и камнем,
Я незнакомец, я не знаком с этими местами,
Скажи Кирджуну, что такое дорога в Бинко?