Сустрэча.
Сёння, як заўжды, напрыканцы красавіка,
у ва ўсіх пачуцці, а ў мяне, ў мяне - туга.
Ўздыхнуць з палёгкай зноў жа аніяк -
Ў паветры, мусіць, стронцый й аміяк.
у такім настроі я выходжу з прахадной - і вось:
раптам нейкі ёлуп наступіў на мой новы Vox.
"Мішаня, ёшкін кот.
скажы мне, колькі год?"
Міша, здарова, якая сустрэча!
Каб толькі чуў ты, што людзі брэшуць
пра цябе, ды, зрэшты, пра нас абодвух.
Можаш набраць мяне як будзе самотна.
Meeting.
Today, as always, at the end of April,
in all senses, and I, I - longing.
Relieved again in any way -
In the air, probably, strontium and ammonia.
in such a mood, I'm out of the entrance - and here:
Suddenly some idiot came on my new Vox.
"Mishan, eshkin cat.
Tell me, how many years? "
Misha, you're healthy, that meeting!
Just to hear what people lie
about you, yes, however, about both of us.
I can type as will be lonely.