Lyrics Роза Алкожа жане Абдижаппар Маликов - Алатау.Алтай.Атырау
Views
762
0 people consider the lyrics to be true
1 people consider the lyrics of the song incorrect
The lyrics of the song are provided for your reference Роза Алкожа жане Абдижаппар Маликов - Алатау.Алтай.Атырау, and also a translation of a song with a video or clip.
Армысың, аты әйгілі Қарағандым!
Жылуым, қара алтыным, қара наным.
Кімдердің пальмасынан артық маған,
Бозарған көде, жусан, қарағаның
Ұшқышым құсыңды бұр, Шығысыма,
Алтайдай сәлем берем туысыма.
Сірә да, Клондайк, Аляскалар,
Алтайдың толар ма екен уысына?!
Даласы Ойхой Абай, «Абайлаған»,
Абай деп ,Семей десе қарайды адам.
Талай жылдар өтсе де, талай заман
Қазақта қалам тартар ақын туса,
Абайдың аруағына қарайлаған.
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Тастарын жиған жүктей текшелеген.
Бурабай Оқжетпесті өкшелеген,
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Армысың, Атырауым, бозаң далам!
Жайықтан менен Каспий көз алмағам,
сонау бір ұмыттың ба кездеріңді?
Құмыңды Құлан жортса, кезе алмаған.
Оралым - Ордам менің таныс маған,
Бораның Махамбет боп дауыстаған.
Исатай ақ семсерін, Құрман бабам,
Ұрпаққа домбырасын табыстаған.
Ойылы ма, бұл маңның Ырғызы ма,
Бәрі-дағы бергісіз қырмызыға.
Бас имей бір пенде де өте алмайды
Ақтөбе сансыз сәлем ұл-қызыңа!
Жап-жалпақ жауырыны, жатыр дала,
Алапат батыр-дала, ақын-дала,
Ақмола мен Қостанай арасында,
Дән өскен татырға да, тақырға да.
Құлаған аралына Дария-Сыр,
қазақтың Дария-Сыр - қариясы.
Күріштің Сырдың бойы қоймасы ма,
Немесе Қоймасы мен дән ұясы,
Кентауым, Қазығұртым, Қаратауым,
Әйгілі әулиеата - ақ отауың,
Жіберіп Тойға шашу, торқа жауып,
Әлдилеп жатыр бәрі Алатауын.
Басынан Қаратаудың көш келмейді,
Қаратау енді ешкімге дес бермейді,
Мөлтілдеп қара көзден жас келмейді,
Қара көз қарындасым сескенбейді.
Жатады жайнап, түлегі,Жамбылым да,
Ешкімнің жаншылмайды хандығында.
Қайғырмас енді қазақ «Елім-айлап»,
Жерлеген әлдеқашан зарды құмға.
Сардала дала дала сағым ұшқан,
Аумайды-ау, түпсіз терең сағыныштан.
О шеті мен бұ шетін айыра алмай,
Құстар да бағытынан жаңылысқан.
Жарты адым жатқа қимай, сүйем жерді,
Түйеге талай көштер тиелген-ді,
Болмайды миың жетіп, мұнша жерді,
Ата-қазақ қалайша иемденді?!
Білемін, ақын жортқан бұл өлкені,
Мәңгілік мекендеген жыр-ертегі.
Қарттары өлеңменен намаз оқып,
Жастары жыр жастанып күнелтеді.
Армысың, ардақ-мекен, асыл-мекен!
Айрықша топырағың, тасың бөтен,
Бабалар бақыт іздеп кезуші еді.
Білмепті, бақыттары қасында екен
Жылуым, қара алтыным, қара наным.
Кімдердің пальмасынан артық маған,
Бозарған көде, жусан, қарағаның
Ұшқышым құсыңды бұр, Шығысыма,
Алтайдай сәлем берем туысыма.
Сірә да, Клондайк, Аляскалар,
Алтайдың толар ма екен уысына?!
Даласы Ойхой Абай, «Абайлаған»,
Абай деп ,Семей десе қарайды адам.
Талай жылдар өтсе де, талай заман
Қазақта қалам тартар ақын туса,
Абайдың аруағына қарайлаған.
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Тастарын жиған жүктей текшелеген.
Бурабай Оқжетпесті өкшелеген,
О, ғажап!
Өзіңбісің Көкше деген?!
Армысың, Атырауым, бозаң далам!
Жайықтан менен Каспий көз алмағам,
сонау бір ұмыттың ба кездеріңді?
Құмыңды Құлан жортса, кезе алмаған.
Оралым - Ордам менің таныс маған,
Бораның Махамбет боп дауыстаған.
Исатай ақ семсерін, Құрман бабам,
Ұрпаққа домбырасын табыстаған.
Ойылы ма, бұл маңның Ырғызы ма,
Бәрі-дағы бергісіз қырмызыға.
Бас имей бір пенде де өте алмайды
Ақтөбе сансыз сәлем ұл-қызыңа!
Жап-жалпақ жауырыны, жатыр дала,
Алапат батыр-дала, ақын-дала,
Ақмола мен Қостанай арасында,
Дән өскен татырға да, тақырға да.
Құлаған аралына Дария-Сыр,
қазақтың Дария-Сыр - қариясы.
Күріштің Сырдың бойы қоймасы ма,
Немесе Қоймасы мен дән ұясы,
Кентауым, Қазығұртым, Қаратауым,
Әйгілі әулиеата - ақ отауың,
Жіберіп Тойға шашу, торқа жауып,
Әлдилеп жатыр бәрі Алатауын.
Басынан Қаратаудың көш келмейді,
Қаратау енді ешкімге дес бермейді,
Мөлтілдеп қара көзден жас келмейді,
Қара көз қарындасым сескенбейді.
Жатады жайнап, түлегі,Жамбылым да,
Ешкімнің жаншылмайды хандығында.
Қайғырмас енді қазақ «Елім-айлап»,
Жерлеген әлдеқашан зарды құмға.
Сардала дала дала сағым ұшқан,
Аумайды-ау, түпсіз терең сағыныштан.
О шеті мен бұ шетін айыра алмай,
Құстар да бағытынан жаңылысқан.
Жарты адым жатқа қимай, сүйем жерді,
Түйеге талай көштер тиелген-ді,
Болмайды миың жетіп, мұнша жерді,
Ата-қазақ қалайша иемденді?!
Білемін, ақын жортқан бұл өлкені,
Мәңгілік мекендеген жыр-ертегі.
Қарттары өлеңменен намаз оқып,
Жастары жыр жастанып күнелтеді.
Армысың, ардақ-мекен, асыл-мекен!
Айрықша топырағың, тасың бөтен,
Бабалар бақыт іздеп кезуші еді.
Білмепті, бақыттары қасында екен
Вы знамениты, меня зовут Караганда!
Мое тепло, темно-синее, темное убеждение.
Мне больше, чем любая пальма,
Бледная земля, полынь, вы видите
Возьмите птицу,
Спасибо моему другу Алтаю.
Клондайк, Аляска,
Заполнен ли Алтай?
Деревня Ойхи Абай, «Абиландаган»,
Абай, Семи, смотрит на человека.
С тех пор прошло много лет
На казахском языке есть поэты,
Глядя на красоту Абая.
О, отлично!
Является твоей Кокшей?!
Снизьте свои камни, загрузив их.
Бурабай Окжетпес,
О, отлично!
Является твоей Кокшей?!
Ариман, Атырау, серая реклама!
Каспий и Каспий,
Вы когда-нибудь забыли?
Сандин Кулан не смог войти.
Обходной путь - Или мой друг,
Кора звучала как Махамбет.
Белый меч Исатая, Курман бабам,
Прозванная домбра.
Считаете ли вы, что это ирония,
Все они находятся на веранде.
Руководитель Imire не может зайти слишком далеко
Актобе бесчисленные сыновья и дочери!
Квартира представляет собой квартиру,
Алапат батыр батыр, поэт степь,
Среди Акмолинской и Костанайской,
Кран выращивается как на зубе, так и на голове.
Дарья и Сыр, крушение острова
Дарий-Сыр - казахский.
Является ли рисом целая полка,
Или складские и зерновые саженцы,
Кентау, Казыгурт, Каратау,
Известное Священное Сердце также является семьей,
Распространяйтесь на свадьбу, закройте сеть,
Это все об Алатау.
С самого начала Каратау не является лидером,
Каратау никого не пустит,
От тьмы до черного,
Мой черный глаз не кажется скучным.
Он танцор, выпускник, математик,
Никто не пинает в ханстве.
Трагедия заключается в том, что казахский язык «Элим-аям»
Почва долгое время была песчаной.
Сардалинская степь летела,
Серые, глубоко укоренившиеся глубокие печали.
Невозможно отличить концы и края,
Птицы также находятся в неправильном направлении.
Полчаса я ложись спать, люблю землю,
Верблюд очень занят,
Не будет мозга, столько земли,
Как жили мои отец и отец?
Я знаю, что этот поэт,
Это рассказ о вечной жизни.
Пожилые читали стихи стиха,
Возрождается молодое поколение.
Ты Армис, везде!
Особая почва, каменные незнакомцы,
Предки искали счастья.
Он был вне себя от счастья
Мое тепло, темно-синее, темное убеждение.
Мне больше, чем любая пальма,
Бледная земля, полынь, вы видите
Возьмите птицу,
Спасибо моему другу Алтаю.
Клондайк, Аляска,
Заполнен ли Алтай?
Деревня Ойхи Абай, «Абиландаган»,
Абай, Семи, смотрит на человека.
С тех пор прошло много лет
На казахском языке есть поэты,
Глядя на красоту Абая.
О, отлично!
Является твоей Кокшей?!
Снизьте свои камни, загрузив их.
Бурабай Окжетпес,
О, отлично!
Является твоей Кокшей?!
Ариман, Атырау, серая реклама!
Каспий и Каспий,
Вы когда-нибудь забыли?
Сандин Кулан не смог войти.
Обходной путь - Или мой друг,
Кора звучала как Махамбет.
Белый меч Исатая, Курман бабам,
Прозванная домбра.
Считаете ли вы, что это ирония,
Все они находятся на веранде.
Руководитель Imire не может зайти слишком далеко
Актобе бесчисленные сыновья и дочери!
Квартира представляет собой квартиру,
Алапат батыр батыр, поэт степь,
Среди Акмолинской и Костанайской,
Кран выращивается как на зубе, так и на голове.
Дарья и Сыр, крушение острова
Дарий-Сыр - казахский.
Является ли рисом целая полка,
Или складские и зерновые саженцы,
Кентау, Казыгурт, Каратау,
Известное Священное Сердце также является семьей,
Распространяйтесь на свадьбу, закройте сеть,
Это все об Алатау.
С самого начала Каратау не является лидером,
Каратау никого не пустит,
От тьмы до черного,
Мой черный глаз не кажется скучным.
Он танцор, выпускник, математик,
Никто не пинает в ханстве.
Трагедия заключается в том, что казахский язык «Элим-аям»
Почва долгое время была песчаной.
Сардалинская степь летела,
Серые, глубоко укоренившиеся глубокие печали.
Невозможно отличить концы и края,
Птицы также находятся в неправильном направлении.
Полчаса я ложись спать, люблю землю,
Верблюд очень занят,
Не будет мозга, столько земли,
Как жили мои отец и отец?
Я знаю, что этот поэт,
Это рассказ о вечной жизни.
Пожилые читали стихи стиха,
Возрождается молодое поколение.
Ты Армис, везде!
Особая почва, каменные незнакомцы,
Предки искали счастья.
Он был вне себя от счастья