З легендаў i казак былых пакаленняў,
З калосся цяжкога жытоў i пшанiц,
З сузор'яў i сонечных цёплых праменняў,
З грымучага ззяння бурлiвых крынiц.
З птушынага шчэбету, шуму дубровы,
I з гора, i з радасцi, i з усяго
Таго, што лягло назаўсёды ў аснову
Святынi народа, бяссмерця яго, –
Ты выткана, дзiўная родная мова.
Няма на зямлi таго шчасця i гора,
Якога б ты нам перадаць не магла.
Няма такiх нетраў, глыбокага мора
I гор, праз якiя б ты не правяла
Мяне на радзiму, туды, дзе сягоння
Стаiць акрываўлены вораг з пятлёй
Над спаленай хатай, над родным загонам,
Над будучыняй і песняй маёй –
Над тым, што было i што век будзе вольным.
Народ пранясе цябе, родная мова,
Святлом незгасальным у сэрцы сваiм
Праз цемру і годы змаганняў суровых.
Калi ж ападзе і развеецца дым
I нiвы васкросшыя закаласяцца, –
Iзноў прашумiш ты вясновым дажджом,
Iзноў зазвiнiш ты у кожнай у хаце,
Цымбалам дасi iх сарэбраны гром
I вусны расквецiш усмешкай дзiцяцi.
With legends i tales of former generations,
With heavy corn ears i wheat,
With constellations i solar heat rays,
With the rapid detonating radiance sources.
With chirm noise oaks
I with grief, i with joy, i around the
That laid down the basis for all
Shrine of the people, his immortality -
You woven, strange native language.
Out of the ground the happiness i Mount,
What would you have us could not pass.
No such bowels of the deep sea
I Mountains, through which you had not spent
Me home to where now
It should be bloody enemy with a loop
Over the burnt house of the family shelter,
About the future and my song -
Over the fact that i was that age will be free.
People will carry you, mother tongue,
Light unquenchable in his heart
Through the darkness, and the years of severe competition.
If we shall fade and shatter smoke
I Niva vaskrosshyya zakalasyatstsa -
Again prashumish you are spring rain,
Again zazvinish you in every house,
Cymbals give them sarebrany thunder
I raskvetsish lips smiling baby.