Ты хадзіў, ты шукаў, ты блукаў
І ня бачыў навокал адказаў.
Позіркі іншых спіной адчуваў –
Адзіноцтва пачуў не адразу.
Ты рабіў у светачы шлях,
У ланцугі сябе закаваў,
Паступова галаву скланіў
І за руку ўзяў цябе жах.
Ты пытаеш у старых багоў:
“Дзе знайсці дзедаў сляды?
Куды далей ісці? Што рабіць?
Каб убачыць сябе ў імгле?”
Ты пачуў крыві загад,
Узгадаў хто ты такі.
Уставай, давай, уставай!
Ды руку сваю ўздымай!
Уздымі!
Ад сэрца да бога
Да неба да сонца,
Ад сэрца да бога
Да неба да зор.
У вачах тваіх сонцаварот
І аднекуль з’явілася моц.
Зразумеў, што жадаў зразумець.
Ты ідзеш і цябе не спыніць.
You go, you're looking for, you wandered
And he saw around answers.
The views of other back feel -
Loneliness I heard immediately.
You did the road lamps,
The circuit itself chained,
Gradually head sklaniv
And the hand took you horror.
You ask the old gods:
"Where to find the traces of ancestors?
Where to go next? What to do?
To see themselves in the darkness? "
You heard the order to the blood,
I remember who you are.
Come on, come on, get up!
Yes, his arm uplifted!
Raise!
Heart to God
To the sky to the sun,
Heart to God
To the sky to the stars.
In your eyes solstice
And somewhere there was a force.
I realized that he wanted to understand.
You go and you will not stop.