Ցայգածաղիկ
Դո՞ւ էիր, թէ՞ քո ուրւականն էր լուրթ,
Այնտեղ, որ ափի-ծովի սահմանին
Ծնւում էր երազ,
Վարսերը դրած
Իրականութեան մահճի սաւանին։
Դո՞ւ էիր իրաւ, քո սիլւե՞տն էր պարզ,
Որ զեփիւռի պէս, արծաթ կածանին,
Մարմնաւորում էր՝
Բիւր ցայգածաղկի,
Գիշերւայ զովի
Բոյրերը անդարձ
Ու նւագի հետ
Անցնում անհունին։
Արդէն խօսել եմ
Սիրոյ առեղծւած ծնունդի մասին
Եւ գիտեմ, որ նա
(Սէրը միածին)
Ելել է ծովից.
Թերեւս սկզբում
Ունեցել է կերպ՝ թեփուկի,
ձկան,
մարգարտի, գուցէ
եղել է խեցի.
Ստոյգ է սակայն՝
Դրա համար է սէրը անսահման,
Զի նախահայրը
Ովկիանն է անծիր։
Դո՞ւ էիր, թէ՞ քո ուրւականն էր այն…
Ինձ հետ էլ եղաւ
Կարեւոր մի բան
Առաջին անգամ ծովը տեսնելիս։
Երեւի տեսայ
առաջին անգամ
երկինքը պառկած՝
հրճւան
Цветок
Были вы или были вашими новостями о призраках?
Там, на берегу моря
Родилась мечта,
Положи свои волосы
На ложе реальности.
Вы были правы? Ваш силуэт был четким?
Как ветерок по серебряной дорожке,
Он воплотил:
Burberry,
Прохладно ночью
Запах необратимый
И с инструментом
Проходит в бездонную яму.
Я уже говорил
О загадочном рождении любви
И я его знаю
(Любовь только рождается)
Он вышел из моря.
Наверное, в начале
У него была чешуйчатая форма,
рыбы,
жемчуг, может быть
был оболочкой.
Но это правда:
Вот почему любовь бесконечна,
Потому что предок
Океан бесконечен.
Были вы или это был ваш призрак ...
Это случилось и со мной
Кое-что важное
Впервые увидеть море.
Я наверное видел это
первый раз
лежащий в небе
восторг & # 141: