Դու կարծում ես այդ անձրևն է
Արտասվում պատուհանիդ,
Այդ ափսոսանքի խոսքերն են
Գլորվում հատիկ-հատիկ:
Գլորվում են ու հոսում են,
Ապակուց թափվում են ցած,
Այս խոսքերյ, որ լուվում են
Իմ երգի մեջ ուշացած:
Ու՞մ է պետք խոստովանանքդ,
Ափսոսանքդ ուշացած,
Սերյ քո մի հանելուկ էր
Ու գաղտնիք էր չբացված:
Դա գուցե աշնան կատակն էր,
Տերևներն էին դեղնած,
ծառուղում լուռ արտասվում էր
Մի աղջիկ՝ մենակ կանգնած:
Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի,
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի,
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի...
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի:
Ես հիմա նոր հասկանում եմ՝
Անցյալը ետ չես բերի,
Այս ամենը հատուցումն է
Իմ գործած հին մեղքերի:
Այն աղջիկը և աշունը
Բախտն էր իմ, որ կորցրի,
Դա ջահել իմ խենթությունն էր,
Ո&
Вы думаете, идет дождь!
Плачу у твоего окна,
Это слова сожаления
Прокатить зерно по зерну.
Они катятся и текут,
Они выпадают из стекла,
Эти слова, которые слышны
Поздно в моей песне.
Кому мы должны признаться?
Ваше сожаление поздно,
Сери был для тебя загадкой
И это был секрет, который не разглашался.
Может быть, это была осенняя шутка,
Мастера были желтые,
Он тихо плакал в переулке
Девушка стоит одна.
Осень нашей любви больше не повторится,
И прошлое будет возвращаться каждый раз осенью,
И ваше окно будет тихо отображаться ...
И ваше окно будет тихим.
Я просто понимаю:
Вы не можете вернуть прошлое,
Это все компенсация
Старые грехи, которые я совершил.
Эта девушка և осень
Мне повезло проиграть,
Это было мое юношеское безумие,
O &