Որքան արագ է պտտվում
Այս անիծյալ խենթ մոլորակը,
Որքան արագ է հեռանում
Մեր ապրելու լավ ժամանակը։
Հետո դանդաղ, դանդաղ,
Կհեռանա ջահելությունը,
Հետո էլ ինչ երջանկություն,
Երբ մոտենում է ծերությունը։
Մի օր պոկվեց թռավ
Իմ մանկության կապույտ թռչունը,
Այդ ամպերի միջով մի ճիչ
Չվեց դեպի հավերժությունը։
Կյանքի շեմին կանգնած էր լուռ
Ու գլիահակ մի պատանի,
Երազանքներ ուներ մաքուր,
Ձեռքին սպիտակ մի աղավնի։
Բայց աղավնին թռավ հեռու,
Ձուլվեց կապույտ երկինքներին,
Կյանքը ոչինչ ետ չի բերում
Նա թալանում է բոլորին։
Հիմա նրա ուսին թառել,
Հպարտ շարժում էր իր թևերը
Բազեն, որը պիտի թռչեր
Դեպի կյանքի հորիզոնները։
Բայց երբ բազեն երկինք ճախրեց,
Մի կրակոց լսվեց հանկարծ,
Կապույտ երկինքը կարմրեց
Как быстро это вращается
Это чертовски сумасшедшая планета,
Как быстро это уходит?
Наше хорошее время жить.
Затем медленно, медленно,
Оставит на
Тогда какое счастье?
Когда старость приближается.
Однажды разорванный взлетел
Моя детская голубая птица,
Крик через эти облака
Не взял к вечности.
Молча стоял на пороге жизни
И подростка перчатки,
Сны были чистые,
Белый голубь в руке.
Но голубь вылетел,
Ассимилирован на голубые небеса,
Жизнь не приносит ничего обратно
Он грабит всех.
Сейчас вотши его плечо,
Было гордое движение его крылья
Baze, который бы пролетел
К горизонтам жизни.
Но когда ястреб испал небеса,
Выстрел внезапно услышал,
Голубое небо покраснело