რა ვიღონო რით ვუშველო იარებს
ეგ თვალები სულ ჩემს თვალშინ ტრიალებს
ცრემლის ნამი რა ვქნა მე არ მასვენებს
ლხინის დროსაც ეგ სახე არ მასვენებს
ვგრძნობ უშენოდ წლები როგორ მაკლდება
გამიღიმო მითხარ რა და დაგაკლდება
არა არ მსურს მოწყენილი გიხილო
ამას მიჯობს სამარეში მიხილო
მოხიბლული მაგშენ თვალით წამწამით
განა ვლოთობ არ იფიქრო ეგ წამით
დღე ვდარდობ და ღამე დავეხეტები
მე მიჯნური ღობე ყორეს ვედები
ტატოსავიტ ლექსს ვწერ არა მწყინდება
შენზე ფიქრი არასდროს მომწყინდება
სულის ვარდოიცი რა ფაქიზი ხარ
თვალს გავახელ ზედ წამწამზე მიზიხარ.
Что мне делать, чтобы сделать
Эти глаза повсюду мои глаза
Слезы слез, что я делаю, мне не нужно беспокоиться
Даже лицо этого лица не опирается на лицо
Я чувствую, как годы, как я заблудился
Улыбнись, скажи мне, и ты будешь скучать по тебе
Нет, я не хочу видеть тебя скучно
Я вижу это в могиле
Очарован глазами маггена
Я не думаю, что на секунду
Мне нравится день, а ночи будут
Я возлюбленный забор в Ведах Корса
Я пишу стихотворение татосавита, я не пострадал
Думать о тебе никогда не будет скучно
Душа вистизма того, что ты есть
Я смотрю на свои ресницы.