Кышкы кич
Кызык сезгә, яшь балалар, кышкы кичтә!
Җылы өйдә утырасыз якын мичкә;
Утырасыз рәхәтләнеп, тезелешеп,—
Шатлык сезгә, уңайсызлык килми һич тә.
Һичкайсыгыз таныш түгел хәсрәт берлә,
Утыргансыз матур гына, рәт-рәт берлә;
Кышкы кичнең озынлыгын сизмисез дә
Әнкәгезнең сөйләгәне әкият берлә.
Тышта иссен ачы җилләр, тузсын карлар,
Өй түбәсе саламнары килсен тар-мар,
Суыклыктан очар кошлар очалмасын,—
Сезнең урын җылы, әйбәт,— ни кайгы бар?
Төшсен ләкин исегезгә кайсы вакыт:
Һәркемгә дә бирелмәгән мондый бәхет;
Ятим калган сабыйлар бар, бәхетсезләр,
Ата-анасы вафат, җирсез һәм йортсызлар.
Мондый кышкы кичтә сыгъныр урыннары
Аларның юк, өши бите, борыннары;
Үлми калса яхшы алар салкынлыктан,
Кайберсенең, шуннан була үлемнәре.
Очрый калса сезгә шушындый ярлылар,
Яшьле күзле, моңланганнар вә зарлылар,—
Яшь балалар! аларны сез яратыгыз,
Җылы сүзләр әйтеп, сөеп юатыгыз!
Зимний вечер
Интересно вам, маленьких детей, зимние вечера!
К тесной плите, вы сидите в теплом доме;
С сидячими и на коленях, -
Радость не приходит к вам, нет неудобств.
Нужно знать, что вы когда-либо знаете,
Только красивый, один из ряд и ряда;
Не чувствую ли вы не чувствуете длину зимнего вечера
Сказка, которая говорит твоей матерью.
За пределами запахов горькие ветры, соль,
Дом крыши люк Килзен Тар-Мар,
Не позволяйте птицам летать из зла, -
Ваше место теплые и хорошо, - то, что у вас есть горе?
Пусть он пойдет вниз, но в какое время это:
Такое счастье, которое не дано всем;
Есть детские осироны, несчастные,
Родители победили и развернули и бездомные.
Такие пробелы в таком зимнем вечере
Они не, огонь, носы;
Хорошо, что они приятно умереть, от простуды,
Некоторые из них, затем смерть.
Это так же, как если бы они встречаются,
Те, кто молоды, которые являются грехом, а мертвые, -
Маленькие дети! люблю их,
Сенат, говоря теплые слова!